Urodzony w 1947 r. w Bexhill, East Sussex, brytyjski dramatopisarz, scenarzysta i reżyser filmowy i teatralny. Dwukrotnie nominowany do Oskara w kategorii „najlepszy scenariusz adaptowany” za Godziny (2002) i Lektora (2008). Zawzięty komentator życia społecznego, wypłynął ze swą twórczością w przełomowym roku 1968. Jego sztuki są kompleksową i wnikliwą analizą społeczeństwa brytyjskiego. Podobnie jak jego mentor, John Osborne, Hare stara się rozgryźć brytyjską moralność używając do tego medium dramatu.
Jak wiele osób z jego pokolenia, swoją przygodę z dramatem rozpoczął od pisania dla festiwalu Fringe, w efekcie był jednym ze współzałożycieli Portable Theatre (Teatru Przenośnego), który docierać miał do stref miasta pozbawionych kontaktu z teatrem. Już wkrótce dała się poznać jego indywidualność dramaturga. Od satyry Slag (1970), poprzez England's Ireland (1972) i współtworzonej z Howartem Brentonem Brassneck (1973) – rozpoczął się jego triumfalny pochód przez brytyjskie sceny teatralne (w 1978 pisze dla brytyjskiego Teatru Narodowego sztukę Plenty). Hare jak mało kto potrafi pisać o sprawach politycznych w przystępny sposób. Jego twórczość, zarówno filmowa jak i teatralna, skoncentrowana jest przede wszystkim wokół spraw społecznych Wielkiej Brytanii: porażki powojennego idealizmu, rozpadających się struktur instytucji brytyjskich, zmowie prawicowego rządu Thatcher z konserwatywną prasą (na wzór rządów sowieckich), ale głównie na stanie społeczeństwa, które mimo wiary w starodawne symbole, nie posiada własnych, podstawowych przekonań politycznych.
Jednym z największych osiągnięć Hare'a jest fakt, że w jego sztukach ton polityczny jest równoważny z osobistym. Łączą one cierpką krytykę z romantycznym optymizmem. I mimo tego, że z biegiem lat jego styl uległ pewnym zmianom – wiara w moc teatru jako medium społecznego pozostaje niezachwiana, tak samo jak niezachwiane jest jego przekonanie, że do obowiązków pisarza należy badanie i interpretowanie społeczeństwa, w którym żyje.
Jego praca spotkała się z wielkim uznaniem również na West Endzie, gdzie odniósł sukces między innymi dzięki sztukom takim jak: Obfitość, (która posłużyła później za scenariusz filmowy z Meryl Streep w roli głównej), Racing Demon, Skylight, Amy's View. Sztuki grane na Broadwayu przyniosły mu nie tylko uznanie publiczności, ale również nagrody krytyki, m.in. Tony Award w kategorii: najlepsza sztuka (kolejno: Obfitość, Racing Demon, Skylight) i nagrodę Laurence'a Oliviera za najlepszą nową sztukę sezonu. Inne ważne teksty dramatopisarza to: A Map of the World, Pravda, Murmuring Judges, The Absence of War, The Vertical Hour. Hare jest również autorem scenariuszu do filmu Wheterby i sztuki BBC: Page Eight (2011). Sam rok 2013 przyniósł pisarzowi liczne nagrody: dwie nominacje do Oskara, trzy nominacje do Złotych Globów, trzy nominacje do nagrody Tony Award, nagrodę w konkursie BAFTA, nagrodę Gildii Amerykańskich Scenarzystów za najlepszy scenariusz adaptowany, dwie nagrody Laurence'a Oliviera, Złotego Niedźwiedzia (1985). Wielokrotnie nagradzany przez krytyków, m.in. New York Drama Critics Circle Award.
Za swoje zasługi David Hare otrzymał w 1998 roku szlachectwo.