Chwała bohaterom jest wstrząsająca – nie tylko z powodu podejmowanego tematu, lecz również przez szczególne poczucie humoru, które początkowo wydaje się niewinne. W toku akcji styl autora radykalizuje się, a pozornie lekki ton nasyca ekstremalnymi emocjami.
W szpitalu w jednej sali na dwóch sąsiednich łóżkach spotyka się dwóch weteranów – czerwonoarmista Andrij i upowiec Ostap. Wojna „dwóch zgryźliwych tetryków” prawie kończy się pojednaniem – za pośrednictwem gestu nie tyle altruistycznego, co uciszającego wyrzuty sumienia. W finale okazuje się jednak, że wszelkie próby zasypania rowów są skazane na fiasko. Pojednanie jest możliwe dopiero wtedy, gdy wymrze pokolenie pamiętające wojnę. Dawni wrogowie są tego świadomi, dlatego starają się zainfekować nienawiścią swoich potomków.
Wnuczka upowca i syn czerwonoarmisty nie mają jednak zamiaru pielęgnować nienawiści. Ich romans staje się trawestacją dramatu Romea i Julii – w tym przypadku pozbawiono go jednak patosu. Hania i Petro starają się żyć normalnie. To zacietrzewieni Ostap i Andrij, znajdujący się właściwie na łożu śmierci, lubują się w wielkich gestach i demonstracjach wzajemnej pogardy, nie zdając sobie sprawy ze swojej śmieszności.
W finale dochodzi do emancypacji wnuczki Ostapa, która uzależniła całe swoje życie od schorowanego dziadka, a zatem – od postrzegania ludzi przez pryzmat zaszłości historycznych. Hania występuje również przeciwko pani ordynator i jej machlojom, przez które cierpią pacjenci (sama lekarka jest częścią systemu, który decyduje o leczeniu danego pacjenta w zgodzie z panująca narracją – część weteranów zasługuje na opiekę, innych można skazać na cierpienie i rychłą śmierć).
Pamięć historyczna to ruchome piaski interpretacji, manipulacja „niepamięcią”. Arje wchodzi na grząski grunt ukraińskich wyborów, wsłuchuje się w racje obu stron, a także artykułuje rzeczy, które do tej pory tak wyraźnie w ukraińskiej dramaturgii, w jednym utworze, wyartykułowane nie zostały – chodzi o zbrodnie dokonane przez obie formacje.
Sztuka została opublikowana w antologii Współczesna dramaturgia ukraińska. Od A do Ja (wyd. ADiT, Warszawa 2018).