"Gdybyś wszystko wiedział, to by się tyle złego na świecie nie działo. Chyba że Bóg i Demon tym samym są". To dalszy ciąg dialogu z Bogiem, jaki prowadzą bohaterowie grupy PiK. Do Jaśka przyjeżdża brat Paweł. Razem z żoną i synkiem. Jest w domu rodzinnym po raz pierwszy od dwudziestu lat. I tylko dlatego, że ich ojciec umiera. Jako dzieci bardzo się kochali. Ale Jasiek nie może wybaczyć bratu, że uciekł z domu zostawiając go i matkę na pastwę ojca, brutalnego alkoholika. Atmosfera między braćmi jest bardzo napięta. Dochodzi do rękoczynu. Tymczasem Bożena, żona Pawła, jasno komunikuje – po śmierci ojca oczekuje podziału majątku po połowie. Oczywiście nie chce niczego dla siebie. Myśli wyłącznie o swoim synku i jego przyszłości. Jasiek zaprasza do swej kuchni Boga na pogawędkę, przygotowuje mu nawet zydelek, ale czy Bóg przychodzi? A może Jasiek nie umie się wsłuchać w jego głos? Chociaż bardzo chce... Bóg nie pomaga mu nawet w sprawach sercowych, które kończą się totalną klęską. Po jakimś czasie przyjeżdża do niego sam brat, bez żony. Okazuje się wówczas, że nadzieje Jaśka na wielki skarb zakopany przez Niemców to mrzonki. Żaden skarb nie istniał. Między braćmi dochodzi do szczerej rozmowy, ale dawna bliskość została bezpowrotnie zniszczona. Bo bliskość to jest coś, co nie jest dane ludziom raz na zawsze. To jest coś, co należy pielęgnować. I szanować. A ceną za zaniedbanie jest samotność. Jakże często o tym zapominamy.
Trylogia Opowieści wiejskie to nie tylko dokument naszych czasów, to uniwersalny moralitet o everymenie w konflikcie między naturą a bogiem, który pozostawił człowieka samemu sobie.