Ta - jak ją określił jeden z amerykańskich krytyków - brawurowa dwuosobowa sztuka osnuta jest na legendarnym zamówieniu cyklu obrazów Marka Rothki dla restauracji Four Seasons w Seagram Building w Nowym Jorku. Rothko właśnie przygotowuje wspomnianą serię obrazów, kiedy do jego pracowni wkracza nowy asystent - młody aspirujący malarz. Relacja tych dwóch mężczyzn aż skrzy się od emocji. Jest tam wszystko: sympatia, zdziwienie, gniew, pogarda, lęk, smutek, radość, zaskoczenie - pełna paleta możliwości aktorskich. Dialog jest pojedynkiem dwóch pokoleń artystów: Rothko najpierw chwali się, jak z de Koonigiem, Pollockiem i resztą "zadeptali" kubistów, a potem wścieka się na pop-art, który jemu samemu depcze po piętach. Widzimy sławnego malarza ogarniętego manią wielkości, a jednocześnie zalęknionego, depresyjnego człowieka, który widzi, że jego czas się kończy. Jesteśmy świadkami fascynującego dyskursu o sztuce, o tym jak człowiek staje się artystą i jakie pułapki na niego czyhają.
Czerwony Johna Logana w reżyserii Michaela Grandage'a, z Alfredem Moliną w roli Rothki, zdobył 6 nagród Tony - w tym za najlepszy tekst dramatyczny.