Dziennikarz odwiedza ONĄ. Pierwsza, dość długa scena jest spotkaniem prostej, zmęczonej życiem kobiety noszącej w sobie świadomość przegranej z bezwzględnym dziennikarzem, który pragnie zrobić użytek z cudzego cierpienia. Dziennikarz robi program, w którym prości ludzie opowiadają swoje historie innym. ONA cieszy się, że ktoś wreszcie zechciał jej wysłuchać, i przez długi czas nie uświadamia sobie, że jest zwyczajnie wykorzystywana.
Z opowieści wyłania się ciekawy portret psychologiczny kobiety, napisany ze znajomością psychiki kobiecej. Ze sceny na scenę historia ONEJ robi się coraz bardziej dramatyczna. Kobieta przez długi czas rodziła martwe dzieci, aż w końcu na świecie pojawił się jej ukochany syn Staszek. Mąż Zygmunt pił i szybko zszedł z tego świata.
Jakubowski zwrócił uwagę na dwuznaczność moralną bohaterki, która dla swej zaborczej miłości potrafi zrobić wiele, czasem wręcz zbyt wiele. Jej nadmierna opiekuńczość doprowadza w końcu do nieszczęścia - syn próbuje popełnić samobójstwo skacząc z 3 piętra. Zostaje kaleką. Kolejne sceny ukazują opiekę matki nad kalekim synem - ich kulminacją jest scena, w której Staś widzi w telewizji program o sobie, w którym dziennikarz opluwa jego matkę.
W pewnym momencie wątek relacji matka-syn urywa się. Matkę nawiedzają Zmarli: jej przodkowie, ciotki, rodzice, mąż. Chcą zabrać ją do siebie. Między nimi Mała - alter ego ONEJ, dziewczyna, która nawiedzała ONĄ w snach.
Sztuka świetnie nadaje się dla teatru telewizji, popisowa rola dla kobiety w średnim wieku.
omówienie: Kamila Paprocka