W starej, położonej na uboczu willi wraz ze swoją nieco autystyczną siostrą mieszka profesor filozofii. Wzajemne relacje rodzeństwa są dziwaczne i cokolwiek chorobliwe. Siostra jest zupełnie podporządkowana bratu. Profesor traktuje ją jak gosposię i służącą, ale też i jednoosobowe audytorium dla swoich filozoficznych wywodów. Pewnego dnia profesor przywozi do domu dwunastoletnią dziewczynkę (córkę znajomych, jednak robi to bez ich wiedzy) i nakazuje siostrze zamknąć ją w piwnicy. Od tej chwili siostra staje się łącznikiem pomiędzy uwięzionym dzieckiem a profesorem, którego własny postępek stopniowo wyniszcza zarówno fizycznie, jak i duchowo. Siostra wykorzystuje zaistniałą sytuację do stopniowego zdobywania władzy nad bratem. Relacje zaczynają się odwracać, a dziecko staje się ofiarą wzajemnych rozgrywek pomiędzy rodzeństwem.
Psychologiczne studium tyrana, kata-intelektualisty oraz brutalne rozprawienie się z drobnomieszczańską mentalnością ("Nasze piwnice słyną z pojemności", jak nazywa to Elfriede Jelinek w Podróży zimowej), przypominające momentami dramaturgię Harolda Pintera.
- Sztuka Piotra Chrzana Dziewczynka została w 2008 roku wyróżniona w Konkursie Dramaturgicznym Teatru Starego w Krakowie i miesięcznika „Dialog"; publikacja w „Dialogu".