Fenomenalna, prześmieszna, przezabawna, przeinteligentna komedia o trzech takich, co zrobili kinowy hit wszechczasów Przeminęło z wiatrem.
Bohaterami sztuki są trzej giganci kina: legendarny hollywoodzki producent David Selznick, reżyser Victor Flaming i scenarzysta Ben Hecht. Cała trójka ma bezcenne zasługi dla historii kina. Akcja sztuki dzieje się w roku 1939. Selznick jest właśnie w trakcie kręcenia dzieła swojego życia Przeminęło z wiatrem, jednak kolejna wersja scenariusza okazała się do niczego, więc producent przerwał zdjęcia, wyrzucił reżysera z planu, a scenariusz do kosza. Ma tydzień, żeby wznowić produkcję z nowym scenariuszem i nowym reżyserem. Ma nim być Victor Flaming, którego Selznick zabrał z planu innego megahitu - Czarodzieja z krainy Oz. Sytuacja jest krytyczna. Selznick podstępem zamyka Hechta i Flaminga w swoim gabinecie. Zaczyna się zabawa. Trzej zamknięci w gabinecie filmowcy pracują pod presją czasu, w ogromnym napięciu. Sekretarka Selznicka przynosi im tylko, na rozkaz szefa, banany i tony orzeszków (działają dobrze na mózg). Problem w tym, że scenarzysta nie zna książki, która liczy sobie kilkaset stron. Nie ma już czasu na lekturę. Selznick razem z Flamingiem odgrywają przed scenarzystą kolejne sceny z książki, a jego zadaniem jest je zapisywać wraz z dialogami. Komedia trwa pięć dni, w których powstała nowa, ostateczna wersja scenariusza.
Przeminęło z wiatrem to dla Amerykanów świętość, niemal epopeja narodowa. Jednak wówczas, w 1939, nikt nie wierzył, że może powstać z niej tak znakomity film. Ta wizja powstała w głowie Selznicka i tylko jego determinacji, uporowi i ciężkiej pracy zawdzięczamy to, że ten film w ogóle powstał. Pozostali bohaterowie sztuki też w to nie wierzą, jednak z rozlicznych powodów godzą się pracować dla Selznicka (zresztą któż śmiałby mu odmówić). To pierwszy kontekst nasuwający się przy czytaniu tej znakomitej komedii. Wiemy dziś bowiem wszyscy, że Przeminęło z wiatrem przyniosło największe zyski w dziejach kina, że jest stawiane za wzór produkcji hollywoodzkich z pierwszej polowy XX wieku, że zdobyło rekordową liczbę nominacji do Oscara (aż 13) i osiem statuetek (w tym m.in. za scenariusz).
W tej komedii mamy wszystko, co najlepsze. Po pierwsze znakomity, atrakcyjny temat, szeroki kontekst. Po drugie fenomenalną, dającą multum możliwości komediowych sytuację - trzech facetów rozwiązujących jedno konkretne, karkołomne zadanie, odizolowanych od życia. Po trzecie - wspaniałych, pełnokrwistych bohaterów mających pierwowzory w rzeczywistości. Po czwarte - znakomity, błyskotliwy humor. Po piąte - rewelacyjne, cięte dialogi obfitujące w inteligentne, ostre riposty jak z najlepszego hollywoodzkiego filmu. Po szóste wreszcie - kogóż nie interesują kulisy powstawania filmu? A tu zdradza się nam największe sekrety pracy nas scenariuszem (można się bardzo zdziwić!), okraszone brawurowymi refleksjami reżysera i złotymi myślami producenta. Wszystko razem daje mieszkankę prawdziwie wybuchową.
Wspaniała zabawa!
Joanna Olczakówna