Akcja rozgrywa się w przeddzień Rewolucji Francuskiej z roku 1789 w paryskiej spelunce o tej samej nazwie co tytuł dramatu. W owym lokalu gromadzi się towarzystwo wątpliwej proweniencji: aktorzy, którzy nie osiągnęli sukcesu na scenie, byli urzędnicy, drobne rzezimieszki i hultaje, ale też arystokracja przychodząca tutaj w nadziei na uzyskanie kontaktu ze światem przestępczym. Aktorzy chcąc sprostać wymogom klienteli, odgrywają więc role przestępców, jeden przez drugiego przechwalając się swoimi karygodnymi czynami. Akcja zagęszcza się w momencie wybuchu rewolucji, kiedy to do lokalu gwałtownie wpada rozjuszona tłuszcza z ulicy, a dla bywalców knajpy, ale i widzów obserwujących sztukę niemożliwe jest rozróżnienie, gdzie się kończy gra aktorska, a gdzie zaczyna upiorna rzeczywistość, czyli znowu granica między prawdą a kłamstwem, faktem a fikcją jest zatarta. Schnitzlerowi jednak wcale nie chodzi o ukazanie upadku francuskiej klasy wyższej w chwili rewolucji. Owa arystokracja to symbol bawiącego się społeczeństwa, tkwiącego w iluzorycznym poczuciu bezpieczeństwa i szczęścia, ukrywającego coraz silniejsze nastroje dekadenckie za estetyzmem przełomu wieków, teatralizującego prawdziwe zagrożenie. Dramat obrazuje zbliżający się nieuchronnie upadek, przez Hermanna Brocha (1886–1951) nazwany „wesołą apokalipsą".
Sztuka Arthura Schnitzlera ukazała się w dwutomowym wydaniu Dramatów wybranych nakładem ADiT, czerwiec 2014.