Schimmelpfennig został przez niemieckich krytyków nazwany "poetyckim autorem" - "cokolwiek to znaczy", jak dodaje Theater heute.
Przełożone na polski zostały dotąd cztery jego sztuki, kolejne są w przygotowaniu. W jednych szczególną rolę odgrywa zamknięta przestrzeń, w której przebywają postacie (ARABSKA NOC, PUSH UP), w innych przestrzeń zdaje się nieograniczona, za to postacie miotają się w zamknięciu własnego postrzegania.
W PRZEDTEM/POTEM miejscem akcji są pokoje hotelowe, być może tylko jeden pokój. Wątki przeplatają się ze sobą, w kawałkach prozą pojawiają się dialogi. Akcja jest jak jedna wielka wizja świata, a poszczególne sceny jak najazd kamery na wydarzenia z życia bardzo różnych ludzi (występuje ponad 20 postaci, choć w jednej scenie pojawiają się góra trzy).
Głównym jednak znakiem rozpoznawczym twórczości scenicznej Schimmelpfenniga są monologi wewnętrzne, które opowiadają o tym, co się działo, dzieje lub będzie działo na scenie. Czasem postacie monologują nawet w chwili, kiedy same biorą czynny udział w scenie. Opowiadają, monologują - nie komentują.