język polskijęzyk angielski

Śnieży

Gatunek sztuki
Realizm magiczny
Obsada kobiet
Obsada mężczyzn
Postacie
Ojciec, Córka i postacie magiczne

Sztuka o szkatułkowej kompozycji napisana z inspiracji postacią Hansa Christiana Andersena, w której równolegle toczą się perypetie Ojca (alter ego Andersena?) i Córki oraz wątki z baśni napisanych przez Duńczyka. Ojciec i Córka spotykają się na dachu wieżowca, a Ojciec opowiada Królową śniegu: Dziewczynka, zwana później Złotą (odpowiednik Gerdy), umiera, gdy gaśnie słońce; Chłopiec, zwany później Srebrnym, ginie, gdy gaśnie księżyc. Akcja powraca do „tu i teraz” – Córka próbuje się dowiedzieć od Ojca, czy to prawda, co mówią o nim sąsiedzi (prawdopodobnie chodzi o jego szaleństwo). Gdy oboje postanawiają wrócić na dach, Pogodynka ostrzega, że za chwilę zacznie śnieżyć. To z powodu lustra, które zbiło się, gdy uczniowie Złego Czarodzieja, lecąc do Boga, wzbili się zbyt wysoko, a zwierciadło wyślizgnęło im się z rąk. Ojciec i Córka wracają do opowiadania bajki. Ojciec pragnie, by Córka pomogła mu dostać się na dno studni – chce pomóc Srebrnemu i Złotej, którzy tam wpadli, a może przede wszystkim samemu sobie? Ojciec próbuje dowiedzieć się od Pogodynki i Dziennikarza, co stało się ze Srebrnym i Złotą, czuje się winny. Naiwnie wierzy jednak, że nad życiem każdego człowieka czuwa dobry Bóg, który nie pozwoli na złe zakończenie. Sądzi również, że okna wieżowców to lustra ognisk rodzinnych, choć w rzeczywistości widać w nich odbite światło telewizorów, które śnieżą. Przenikające się wątki literackie i rzeczywiste skręcają się na kształt wielowątkowej wieży Babel, w której zło i dobro są jak awers i rewers tego samego konglomeratu, który zwiemy ludzkim losem. W 2012 r. odbyły się dwa czytania Śnieży – jedno w Teatrze Nowym w Poznaniu, a drugie w Białostockim Teatrze Lalek.

Formularz zamówienia sztuki

Zamawiana sztuka: Śnieży