Schnitzler powraca tu do jednego ze swoich ulubionych tematów – pojedynku. Sztuka swoją prapremierę miała 3 października 1896 roku w reżyserii Otto Brahma (1856–1912) w Deutsches Theater w Berlinie. Na ekran przeniósł ją reżyser Holger-Madsen w roku 1928. Po wojnie dramat został wystawiony w reżyserii Gustava Mankera (1913–1988) w wiedeńskim Volkstheater w roku 1974.
Akcja rozgrywa się w podwiedeńskim uzdrowisku i koncentruje nie tyle na samym pojedynku, co na krytyce norm i zachowań środowiska żołnierzy znudzonych egzystencją w czasach pokoju, przez co z zapalczywością oddają się kultywowaniu fałszywie pojmowanego kodeksu honorowego. Majętny obywatel Paul Rönning, wybierając życie i jego uroki, robi wszystko, by nie dać się wciągnąć w tę matnię i nie dopuścić do satysfakcji porucznika Karińskiego, tonącego w długach hazardzisty, człowieka bez honoru. Rönning sprzeciwiając się jednak tak pojętemu honorowi, nie będąc świadomym zagrożenia, skazuje się na śmierć niemalże samobójczą. Bo czy w krytykowanym przez autora społeczeństwie CK Monarchii dla zhańbionego porucznika istnieje jakieś inne wyjście niż pomszczenie zniewagi przez zabicie „tchórzliwego" mieszczucha?
Sztuka Arthura Schnitzlera ukazała się w dwutomowym wydaniu Dramatów wybranych nakładem ADiT, czerwiec 2014.