OSOBY: DOKTOR EMIL BLAHA, JEGO ŻONA, LISTONOSZ, LEKARZ, POLICJANT, CYWIL, PIERWSZY GENERAŁ, DRUGI GENERAŁ, PAN MÜLLER, ŻOŁNIERZE (STATYŚCI)
Sztuka została napisana dla czterech aktorów. Osoba grająca Listonosza gra również Policjanta i Pierwszego generała, grający Lekarza gra Cywila i Drugiego generała. Grający Blahę wystąpi również jako Müller.
Bardzo dowcipna tragikomedia na temat totalitaryzmu. W środku nocy w domu Blahy zjawiają się kolejno nieproszeni goście: listonosz przynosi mu wezwanie do wojska - miejsce zbiórki wyznaczono w jego własnym mieszkaniu. Zjawia się lekarz, który bada Blahę pod kątem przydatności do służby wojskowej. Następnie przychodzi oficer polityczny i wmawia gospodarzowi, że musi on wziąć udział w działaniach wojennych - Blahę ma zaatakować Niemiec, pan Müller. Blaha nic nie rozumie, lekceważy pouczenia politruka, twierdzi, że to jakiś głupi kawał jednego z jego przyjaciół. Do mieszkania wpada Generał - okazuje się, że Müller jest już w pobliżu domu Blahy. Blaha dowiaduje się, że europejskie mocarstwa zawarły pakt, iż nie będą prowadzić między sobą działań bojowych na skalę masową. Zamiast tego komputer będzie wybierał losowo dwie osoby, które będą reprezentowały zwaśnione strony. W zależności od tego, kto wygra bezpośredni pojedynek, taki będzie rezultat całego międzypaństwowego konfliktu. Prowadzenie globalnych wojen jest zbyt kosztowne i pociąga za sobą wiele ofiar, więc wszystkie strony są zadowolone z takiego rozwiązania. Do tej rundy komputer wybrał Blahę i Müllera jako przeciwników. Niemiec ma być agresorem, a Blaha ma się bronić. Mężczyzna nie zgadza się na takie rozwiązanie - jest przecież spokojnym człowiekiem i pacyfistą. Blaha bojkotuje wezwania Generała - chce porozmawiać z Müllerem i załatwić sprawę polubownie. Spokojny Müller jest także ofiarą, zmuszony przez swego Generała do działań zaczepnych. Mieszkanie Blahy zamienia się w plac boju - w czasie walk Blaha, jego żona i Müller tracą życie. Generałowie dochodzą do wniosku, że i tym razem bezpośredni pojedynek zakończył się remisem.
Sztuka Kohouta to bardzo dowcipny tekst o manipulacji jednostki w systemie totalitarnym. Dialogi są wartkie i dowcipne. Sylwetki bohaterów iście czeskie, a ich losy - iście kafkowskie.