Ur. 1946 w Klagenfurcie, zmarł w styczniu 2009 w Wiedniu. Studiował germanistykę, historię, filozofię i muzykologię na Uniwersytecie Wiedeńskim. Przez dłuższy czas przebywał w Londynie, Argentynie, Hamburgu i Frankfurcie. W 1977 otrzymał nagrodę im. Ingeborg Bachmann, w 1997 nagrodę im. Franza Kafki, w 2005 nagrodę im. Kleista i nagrodę im. Arthura Schnitzlera. Opublikował m.in.: Geometrischer Heimatroman (1969), Die Vermehrung der Leuchttürme (1971), Sanftwut oder Der Ohrenmaschinist (1990), Insektarium (2001), Der ferne Klang (2002), Redner rund um die Uhr (2003), Chorphantasie. Konzert für Dirigent auf der Suche nach dem Orchester (2003), Strandkonzert mit Brandung. Georg Friedrich Händel. Anton Webern. Lorenzo da Ponte (2006); jest także autorem sztuk teatralnych, m.in.: Opus 111 (1993), Gegenwart der Erinnerung (1995), Zatopiona katedra (Die versunkene Kathedrale, 2005), której prapremiera miała miejsce w wiedeńskim Akademietheater (scena kameralna Burgtheater) we wrześniu 2005 roku, w reżyserii Christiane Pohle. W 2006 roku Jonke otrzymał za tę sztukę jedną z najbardziej prestiżowych nagród teatralnych obszaru niemieckojęzycznego - Nestroy-Theaterpreis.
 |  |