Oto Bohater, młody człowiek, który szuka dobrej rady, jak żyć, by znaleźć szczęście. Szuka we współczesnych poradnikach, w starych księgach, ale prawdziwą pomoc znajduje w drugiej osobie, którą poznaje w Internecie, na kamerkach. Z początku traktuje ją jak zwykły obiekt do zaspokajania fantazji seksualnych, jednak szybko okazje się, że oboje są pokiereszowani przez życie.
„Jedni mają zaburzenia od dziecka. Ja mam chyba od ojca” – stwierdza Bohater w pewnym momencie. Zarówno on, jak i ona są zagubieni i nie do końca wiedzą, czego od siebie oczekiwać. On, zamknięty w więzieniu uwikłania i traum, boi się opuścić swoją strefę komfortu i przepracować wydarzenia z dzieciństwa związane z toksycznym ojcem. Ona – chwilami wydaje się jego projekcją, nasuwa się wręcz pytanie, czy nie jest którymś z jego Ja. Nieszczęśliwe dzieciństwo jest bowiem tylko kolejnym gadżetem w jego gabinecie osobliwości. Powtarzanym jak mantra pytaniem „Pobawisz się ze mną?" prowadzi ją lub samego siebie przez najróżniejsze gry i zabawy, ale nie wiadomo, czy któraś z tych gier jest drogą do szczęśliwego zakończenia.
Tekst zdobył pierwszą nagrodę w I Ogólnopolskim Konkursie Dramaturgicznym na Kameralną Sztukę Współczesną Słowo/Aktor/Spotkanie 2016.