Tebas Land
Studium współczesnego ojcobójcy. Dramatopisarz S. rozmawia w zakładzie karnym z mordercą własnego ojca, Martinem. Celem artysty jest stworzenie sztuki teatralnej poświęconej dzisiejszemu Edypowi. Od początku jednak S. chciał tę mroczną historię przedstawić w postaci performance, a nie klasycznego spektaklu. Z biegiem czasu okazuje się, że ministerialne dyrektywy ograniczają artystyczną wolność coraz bardziej i wkrótce autor projektu dowiaduje się, że więzień nie będzie mógł na scenie opowiedzieć o swoim życiu. Dramatopisarz zmuszony jest zrobić casting na tę rolę wśród aktorów, a Martina traktuje jako wielką inspirację do pisanego przez siebie tekstu.
Wyłaniający się z rozmów na więziennym boisku do koszykówki portret zabitego ojca oraz sączące się jak rana opowieści o krzywdzie i cierpieniu syna rzucają nowe światło na wyrok sądu.
Podczas spotkań między dramatopisarzem a osadzonym powstaje coraz większa więź, chociaż na co dzień właściwie od najwcześniejszego dzieciństwa dzieli ich przepaść. W kulminacyjnym momencie Martin dokonuje niezrozumiałego dla S. wyboru.
W Tebas Land pojęcia wymykają się jednoznacznym definicjom, a ludzka natura staje się nieprzewidywalną zagadką.
Tekst jest autofikcją – połączeniem prawdziwej opowieści z życia autora i opowieści fikcyjnej. Im bardziej widz będzie się zastanawiał, co jest rzeczywistością, a co zmyśleniem, tym lepiej. Dlatego w inscenizacji Tebas Land można zastąpić pierwszą literę imienia dramatopisarza („S” jak Sergio) pierwszą literą imienia aktora, który będzie go grał. Podobnie w przypadku Federica.
Więcej o autofikcjach Sergia Blanco można przeczytać w artykule Kamili Łapickiej: "Przepowiadanie przeszłości", czyli autofikcja według Sergia Blanco, „Didaskalia” 175/176, czerwiec – sierpień 2023.
