Lindsay-Abaire, David

Sztuka Davida Lindsaya Abaire’a to szalona i niezwykle komiczna podróż przez rwące potoki potężnego wodospadu Niagara, która okaże się przede wszystkim kolejnym etapem życiowej wędrówki Cass w poszukiwaniu samej siebie. Trzydziestokilkuletnia kobieta będzie musiała zastanowić się nad tym, z kim i gdzie chce spędzić swoją przyszłość. Jednak uwaga! Krawędź wodospadu znajduje się niebezpiecznie blisko i lepiej mieć się na baczności, żeby przez przypadek nie spaść w odmęty rwącej rzeki… Prosimy mimo to nie zwlekać! Niagara Falls – światowa stolica honeymoon i nocy poślubnych – zaprasza do odwiedzin i wspólnej zabawy!

Cass Harris, kobieta po trzydziestce, po odkryciu w szufladzie ze swetrami swojego również trzydziestokilkuletniego męża Kipa bardzo dziwnego i zaskakującego fetyszu, związanego z główkami laleczek przypominających Barbie, z dnia na dzień postanawia go opuścić i rozpocząć zupełnie nowe życie. W tym celu decyduje się wsiąść w autobus i wyruszyć w podróż, której pierwszym etapem ma być Niagara Falls. Cass zabiera ze sobą obszerną listę rzeczy, które chciałaby zrobić w swoim życiu, np.: znajdź bratnią duszę, naucz się szwedzkiego, kup sobie perukę albo przejedź samochodem przez cały kraj. Listę sporządziła jeszcze przed ślubem, ale jako żona odłożyła swoje pragnienia na bok. Teraz zamierza spełniać je punkt po punkcie. Na trasie swojej podróży spotyka Lois (alkoholiczkę, planującą popełnić samobójstwo w rwącym nurcie Niagary), Mike’a (samotnego wdowca, kapitana statku wycieczkowego), Glena i Karlę (parę sześćdziesięcioletnich dyletantów, prywatnych detektywów, wynajętych przez męża Cass) oraz Janie (mającą dość zaskakujące metody terapeutkę przebraną za klauna). W Niagara Falls pojawi się w końcu nawet i sam Kip, który nie mogąc się pogodzić z odejściem swojej żony, za wszelką cenę będzie próbował sprowadzić ją z powrotem do domu…

Cuda tego świata to komediowa sztuka Davida Lindsaya Abaire’a – amerykańskiego dramatopisarza, librecisty i scenarzysty, laureata Nagrody Pulitzera (2007) oraz Tony Award (2023). W światowej prapremierze sztuki na Off-Broadwayu główną rolę kobiecą – Cass – zagrała sama Sarah Jessica Parker. W 2002 roku aktorka została za nią nominowana do nowojorskiej nagrody teatralnej Drama Desk Award.

Mieszkająca w domu starców Abby jest zrzędliwa nie do wytrzymania. Jedyne z czego się cieszy, to z tego, że dostała w przydziale najlepszy pokój. Jednak jej radość nie trwa długo, bo wkrótce do jej pokoju wprowadza się słodka do bólu Marylin. Ten duet nie mógł się bardziej od siebie różnić. Abby przerażona wizją współdzielenia swojej samotni chce się pozbyć lokatorki, ale ta nie chce ustąpić bez walki. Kobiety postanawiają rozwiązać problem za pomocą niewinnego zakładu. Z pozoru nieszkodliwa  zabawa szybko przeradza się w niebezpieczną rywalizację, której nawet skok ze spadochronem nie zatrzyma. Ten szaleńczy wyścig ujawni nie tylko determinację i silne charaktery kobiet, ale też głęboko skrywane tajemnice. Może jednak kobiety nie różnią się od siebie tak bardzo, jak myślały?

Becca i Howie w tragicznych okolicznościach tracą dziecko. Ich kilkuletni synek Danny wpada pod samochód. Rodzice nie potrafią pogodzić się z utratą ukochanej istoty. Każde radzi sobie z tym na swój sposób. Ojciec pielęgnuje pamięć o synku, ogląda rodzinne filmy, zdjęcia. Dziecięcy pokój stał się dla niego swoistym sanktuarium, niczego nie pozwala w nim ruszyć, zmienić. Matka natomiast, nie radząc sobie z bólem, próbuje stopniowo pozbywać się rzeczy Danny'ego. Nie może patrzeć na ślady palców synka na drzwiach, na jego zabawki. Ta różnica postaw rodzi napięcia i konflikty. Za tragiczny wypadek Becca obwinia siebie - biegła do telefonu, zamiast pilnować dziecka. Izzy, siostra Becci, także ma poczucie winy - to ona wtedy wydzwaniała co chwilę.  Sytuację dodatkowo komplikuje fakt, że Izzy zaszła w ciążę. Dla Becci stanowi to dodatkowe źródło bólu, którego dzielnie stara się nie okazywać.  Nat - matka obu kobiet - osoba obdarzona inteligencją i poczuciem humoru - próbuje przywrócić swojej córce spokój. Ale Becca nie daje sobie pomóc. Odmawia uczestniczenia w sesjach terapeutycznych, na które uczęszcza Howie. Żąda od męża, aby sprzedali dom. Chce przenieść się gdzie indziej, zatrzeć wszelkie ślady przypominające jej o dziecku. I nagle pojawia się Jason. Chłopak, który przejechał Danny'ego. Paradoksalnie dopiero spotkanie z nim zmienia w Becce coś istotnego.

Królicza nora to piękna sztuka. Napisana ze znawstwem psychologii, a także - w wielu fragmentach - z poczuciem humoru.  I chociaż mówi o tragicznym problemie, nie jest przygnębiająca. Przeciwnie, może być inspirująca i terapeutyczna. Wszystko zależy od naszego nastawienia.  A słowa Nat mogą posłużyć za motto tej historii:

”Ludzie chcą, aby to, co ich spotyka, miało sens.  A nie wydarzało się przez przypadek."