Trier, Lars von

Scenariusz do Idiotów został zrealizowany zgodnie z regułami manifestu DOGMA 95, który wzywał do powrotu do realizmu w kinie. Jest to film o grupie młodych ludzi, którzy mieszkając w wystawionym na sprzedaż domu wujka jednego z bohaterów, praktykują stan zidiocenia jako sprzeciw wobec mieszczańskiej mentalności i stylu życia. Udawanie umysłowo upośledzonych - spastykowanie - ma pomóc każdemu w odnalezieniu „wewnętrznego idioty”, żeby dotrzeć do swojego prawdziwego, nieskrępowanego kulturowymi naleciałościami „ja”. Obserwując reakcje napotkanych ludzi, wprowadzają zamęt i konsternację w przestrzeniach publicznych. Pewnego dnia do grupy dołącza Karen, której przybycie staje się katalizatorem zmian w grupie. Początkowo oburzona ich postawą, z czasem dostrzega w nich szczerość i sama próbuje spastykować. Grupa powoli zaczyna przekształcać się w sektę, a przewodzący nimi Stoffer nabiera coraz bardziej autorytarnych cech, wymuszając coraz trudniejsze zadania na uczestnikach. Oczekując całkowitego poświęcenia dla sprawy doprowadzi do kryzysu komuny i jej powolnego rozpadu.

Jak mówi sam von Trier - "esencją moich rozważań dramaturgicznych jest to, że chcę odrzucić najbardziej zbyteczne ograniczenia, które zazwyczaj występują, i uciec od sztywności". Idioci to manifest przeciw rutynie, zakłamaniu, manipulacji, a przy okazji uruchamia coś, co rzadko dochodzi do głosu: wrażliwość na drugiego człowieka.