Wirtuozowski kawałek komiczny
Kto wygra, ten Bumer!
Satyryczne spojrzenie na bumerzaste stadło, które z powodzeniem uprawia walkę płci. Sztuka ma otwarte, nowoczesne zakończenie. Rewolwer przechodzi z rąk do rąk i wypala, sprawiedliwie zabijając raz jedno, raz drugie. W sztuce pana Stefana Szulca niewiasta nie tylko oskarża, lecz najwyraźniej bierze sprawy w swoje ręce, uwodząc potencjalną kochankę męża (w wersji A). Alternatywnym rozwiązaniem jest zastrzelenie żony, po uprzednim wyznaniu jej prawdy o romansie z rudą.
treść: W rocznicę ślubu Ona i On poddają się słowotwórczej wiwisekcji oraz strumieniowi emocji, pośród których niemałą rolę odgrywają zazdrość i rozczarowanie, maskowane czule karmelkowatym jamnikiem o imieniu Kawa. Tymczasem za rogiem czai się męski kryzys egzystencjalny i nuda. On, jak to w postmodernizmie, ma połamaną tożsamość i już w scenie drugiej jest przetworzony w zupełnie innego mężczyznę. Przychodzi po wróżbę do pani Bumer. Ta wyczytuje ze szklanej kuli, że bohater ucieka od rzeczywistości. Ale nie tylko. Dowiadujemy się, że problem leży nie tyle w Nim, co w samej rzeczywistości. Ulgę powinno przynieść oglądanie telewizji, lecz i tutaj toczy się między misią i misiem bitwa o pilota. Na osłodę można zawsze przearanżować gabinet, podczas gdy Wieczna Kobiecość (tu nasza bohaterka "rozmnaża się" w cały zastęp sekretarek) słucha cierpliwie wykładu o sztuce. W chwili, gdy zanosi się na próby molestowania, "Szef" otrzymuje kopnięcie w krocze. Po udanym zabójstwie (o czym we wstępie) Zastrzelony(a) i Bumer (morderca) dokonują demolki i Głos Reżysera przywołuje ich do porządku. Bumer cieszy się, że udało mu się zaistnieć w szołbiznesie.