Cztery nieszczęśliwe kobiety o niespełnionych marzeniach, zawiedzionych ambicjach, po niewłaściwie podjętych decyzjach, po ucieczkach w wewnętrzny świat monologów, kobiety stłumionych uczuć w gorsecie fałszywej poprawności zachowań. I w tym kwartecie On - Ivo - animator ich losów. Bohater Kastelan wydaje się być bardziej lub mniej świadomym i nie najszczęśliwszym "reżyserem" losów kobiet, z którymi się wiąże.
Zgodnie z zamysłem autorki są to dwa mieszkania stopione w jedną przestrzeń. Właścicielkami są dwie kobiety: Vesna (atrakcyjna 50-ciolatka na permanentnej diecie), u której przebywa z powodu remontu mieszkania ciężarna córka Maja (lat 30) oraz efektowna profesor Zora (ok.45 lat), która mieszka z córką Mirą (21 lat), bardzo zdolną studentką V roku anglistyki. Jedynym męskim bohaterem jest Ivo (po 50-tce) - rozstający się właśnie po dziesięciu latach małżeństwa z Vesną i usiłujący związać się z nową swoją miłością, Zorą. Akcja skoncentrowana jest wokół przeżyć bohaterów znajdujących się w trudnym okresie rodzinnych i emocjonalnych transformacji. Vesna - mimo że wydaje się być pogodzona z rozpadem swojego drugiego małżeństwa, przeżywa odejście Iva. Dodatkowy niepokój i skrępowanie wywołuje u niej niespodziewana rozmowa z Mirą - córką obecnej kochanki męża. Z kolei jej córka Maja spodziewa się dziecka - dziewczynki, jak zawyrokował jej mąż. Młoda kobieta zajęta jest własnym życiem, mającymi nastąpić zmianami i cichą walką z despotycznym w swej nadopiekuńczości małżonkiem Milanem. Zięć Vesny pozostaje w bardzo dobrych stosunkach z teściową i może liczyć na jej wsparcie w niedostrzegalnym dla niej procesie "podporządkowywania" sobie Mai. Zora - przechodzi dramatyczną walkę z samą z sobą. Próbuje pogodzić miłość do córki, którą sama wychowuje (Mira nie zna swojego ojca) z uczuciem do Iva. Silne, na granicy patologii przywiązanie do siebie obu kobiet, a zwłaszcza córki do matki, wywołuje rodzinny dramat. Mira nienawidzi mężczyzny zabierającego jej matkę. Zora, nie chcąc urazić córki, próbuje - jak się okazuje nieudolnie - ukryć swój romans. Świadome unikanie tego problemu eskaluje w konflikt, doprowadzając do ucieczki Miry do Londynu. Matka niczego się nie domyśla i dopiero telefon córki z lotniska tuż przed odlotem samolotu uświadamia jej, co się stało. Ale w tym tragicznym dla niej momencie przy Zorze jest Ivo. W ciągu kilku godzin, jakie obejmuje akcja - późne godziny wieczoru piątkowego i wczesne sobotnie popołudnie - dochodzi również do dramatycznej rozmowy Vesny i Mai. Ta przywiązana i spolegliwa obecnie trzydziestoletnia córka zdobywa się pierwszy raz w życiu na szczere wyznanie, będące w istocie oskarżeniem matki. Vesna zdaniem Mai poświęciła pierwsze małżeństwo i ją, wówczas dwudziestojednoletnią, poszukującą swojej drogi dziewczynę, dla miłości do Iva. Pozostawiła - zdawało się dorosłej już córce - całkowitą swobodę w dokonywaniu wyborów. Wyborów, które po dziesięciu latach okazały się błędne.
Sztuka zagrzebskiej autorki napisana jest sprawnie i ciekawie pod względem tworzonej gradacji napięć dramaturgicznych. Wartością tekstu jest możliwość odczytania go nie tylko w kategoriach fatalistycznych, lecz także z perspektywy ludzkich przeżyć, którym towarzyszą i miłość, i łzy, a nawet widzenie problematyki przez pryzmat "delikatnego" feminizmu lub refleksji nad relacjami między matką a córką. Tekst ten stwarza możliwości wydobycia bogatych niuansów scenicznej interpretacji. Dramat nadaje się do wystawienia zarówno w teatrach dramatycznych, jak i w kameralnych - nawet małych - salach klubowych.
pesakSztukę mogą realizować również niezależne zespoły teatralne, gdyż wymagania scenograficzne są minimalne, a rekwizyty mieszczą się w jednej walizce. Sztuka ponadto może być dobrym materiałem na adaptacje radiowe i telewizyjne. Produkcja spektaklu na podstawie sztuki Lady Kastelan nie wymaga dużego nakładu finansowego, a daje w zamian cztery interesujące damskie role dla aktorek reprezentujących cztery generacje. Takie teksty "środka" w dzisiejszej dramaturgii są bardzo poszukiwane.