Oparta na historycznym wydarzeniu historia przesłuchań w kościele pod wezwaniem św. Tomasza w Lipsku zorganizowanych w poszukiwaniu nowego organisty. W tamtym okresie było to najbardziej prestiżowe stanowisko dla muzyka w Niemczech. W 1722 roku otrzymał je Johann Sebastian Bach, ale Moses opowiada o jego konkurentach. Każdy z nich desperacko potrzebuje tej pracy. I choć na imię mają Johann lub Georg (ten żart, że wszyscy muzycy w Niemczech noszą jedno z tych dwóch imion, często powraca), bardzo się od siebie różnią. Radykalny Fasch już w otwierającym monologu mówi o roli Boga w muzyce, a jego konkurent, tradycjonalista Schott, głośno wyraża swoją niechęć do nowinek: „Nie jesteśmy we Włoszech!”
Stawki dopełniają Lenck – dorabiający hazardem i wykorzystujący uścisk dłoni do kradzieży pierścienia (przyłapany mówi: „Oto dłonie organisty. Jeśli ich czymś nie zajmiesz, same sobie znajdą zajęcie!”), Gaupner – który marzy o byciu numerem jeden w Niemczech oraz Kaufmann i Steindorff, ambasadorzy szykujących się do wojny Merseburga i Zwickau.
Przejmując od Bacha strukturę fugi z motywem czołowym, po którym następują kontrapunkty, Itamar Moses plecie skomplikowaną sieć intryg, oszustw, przekupstw i szantażu, fałszowanych listów, nieuczciwych sojuszy i pospolitych kłamstw. Bohaterowie na początku prezentują się w listach pisanych do żon, kochanek i rodziców, a potem zaczynają walczyć niczym w programach telewizyjnych, starając się wyeliminować kontrkandydatów, by zdobyć główną nagrodę.
PRASA
- Wyrafinowana i śmieszna sztuka, łącząca poważne rozważania z ożywczym śmiechem. „CurtainUp.com”
- Wysmakowane połączenie fugi i farsy. - „Variety”
- Zabawna i erudycyjna. - „NY Times”