Dwudziestopięcioletnia Nina szuka szczęścia, ale czyni to wbrew światu, na przekór konwenansom. Jej matka lekceważy starania córki, twierdzi, że do szczęścia niczego jej nie brakuje, na co Nina odpowiada: "gdy ma się wszystko, to jeszcze nie jest szczęście". Świat Niny wywraca się na opak, kiedy dziewczyna otrzymuję diagnozę - jest zarażona wirusem HIV. Do tej pory Nina wierzyła, że uda się jej osiągnąć szczęście. Jasne, może i nie ukończyła studiów, nie jest w stanie utrzymać żadnej pracy, a w domu traktowana jest jak powietrze (chyba że musi stawiać czoła molestowaniu jej przez ojczyma), rywalizuje z przyrodnią siostrą o względy matki, a babcia nie zamierza udzielić schronienia wnuczce, tłumacząc się "astrologicznym niedopasowaniem". Na lokum partnera nie może liczyć, bo ich związek przechodzi kryzys za kryzysem. Marzenia Niny, choćby napisanie światowego bestsellera, są obśmiewane przez bliskich. "Dziewczyno, stawiaj sobie realne cele"! − rzuca kąśliwie ojczym, na co Nina odpowiada: „To w waszym małym, muzealnym świecie są realne cele. Nic, tylko kurz z eksponatów ścierać! A ja chcę żyć! Po prostu żyć, rozumiecie?”.
Nina mogłaby stać się figurą buntu przeciw mieszczańskiej wizji świata, jednak pewnego dnia jej dotychczasowy upór i optymizm gasną, kiedy okazuje się, że zaraziła się wirusem HIV, gdy ten jeden jedyny raz nie stosowali z partnerem zabezpieczenia. Wizja śmierci zmusza bohaterkę do konfrontacji z dotychczasowym życiem i uświadomienia sobie swojej dojmującej samotności. I choć okaże się, że pozytywny wynik testu był jedynie tragiczną pomyłką, ratunek przychodzi za późno. Nina postanawia zagrać z losem w ruletkę i popija garść tabletek noworoczną wódką. Po drugiej stronie spotyka swojego równie pogubionego jak ona anioła stróża o czarnych skrzydłach, postać z nawiedzających ją od pewnego czasu snów.
Jak pisze tłumacz, Dariusz Jezierski:
"Biały anioł z czarnymi skrzydłami to najbardziej znana sztuka Diany Bałyko, białoruskiej poetki i autorki dramatów. Do tej pory zrealizowano ją na około dwudziestu scenach Białorusi. Jej decydującą o popularności cechą jest potencjalna możliwość podobnych doświadczeń pod każdą szerokością geograficzną. [...] Lektura sztuki jest okazją do refleksji nad codziennością i przemijalnością rzeczy dla nas ważnych".
Ta opowieść o wrażliwej jednostce skonfrontowanej z przewrotnością losu jest okraszona szczególnym, słodko-gorzkim poczuciem humoru, dzięki czemu losy Niny i jej bliskich wydają się jeszcze bardziej ludzkie.