Żyjący w ciągłym stresie, zapracowany Martin odwiedza ekskluzywną prostytutkę, Marię, żeby w erotycznym uniesieniu zapomnieć o kłopotach i codzienności. Z początku jest bardzo spięty. Nie może skoncentrować się na wymyślnych pieszczotach Marii. Co chwila wpada mu do głowy jakieś nowe hasło reklamowe albo dzwoni jego komórka. Maria stara się go rozluźnić, gotowa spełnić każde jego życzenie. Zakłada blond perukę, gorset, czarne pończochy, szpilki, jedwabne kimono. Włącza nastrojową muzykę. Proponuje drinka. Z uwagą słucha, jak wścieka się na byłą żonę, która wydzwania do niego z pretensjami i żąda kolejnej sumy pieniędzy. Wydaje się, że Maria go rozumie. Martin zaczyna się otwierać. Opowiada jej o swoich lękach i obsesjach. Przeraża go zakłamanie współczesnego świata, chociaż zdaje sobie sprawę, że sam jest jego częścią. Boleśnie zawiódł się na kobietach. Twierdzi, że to one robią z mężczyzn upośledzonych emocjonalnie egoistów, bo wolą bogatych macho od wrażliwych poetów. Mimo wszystko jednak Martin marzy o miłości.
Powoli Maria i Martin zbliżają się do siebie. Zaczyna między nimi iskrzyć. Spontanicznie wyznają sobie miłość. Wreszcie kochają się namiętnie.
Robi się późno. Martin ubiera się pospiesznie. Wydaje się szczęśliwy i rozmarzony. Nie może się już doczekać następnego spotkania. Maria prosi go o uregulowanie należności za wspólnie spędzony wieczór.
Krótkie omówienie krytyczne:
Barylli maluje gorzki portret współczesnego społeczeństwa, żyjącego w zakłamaniu i kulcie pieniądza. Maria, ekskluzywna prostytutka, staje się, w pewnym sensie, uosobieniem tego zakłamania, złudnej iluzji, złej kobiety, która niszczy mężczyznę. Z drugiej jednak strony daje Martinowi to, czego on potrzebuje: poczucie bezpieczeństwa, szczerość, a przede wszystkim chwilowe złudzenie miłości. Szkoda tylko, że trzeba za nie płacić.
Próba czytana odbyła się 19 stycznia 2009 w Teatrze Wytwórnia.