Osoby: SIMON, DAVE, STEPHEN, JEFF, DAVINA, WOOD, BETH
Komedia konwersacyjna w dwóch aktach. Akcja rozgrywa się współcześnie w Anglii, w środowisku mieszczańskim. Główny bohater (Simon) jest absolwentem Oxfordu, pracuje w dobrze prosperującym wydawnictwie. Razem z żoną Beth (która jest wykładowcą na uniwersytecie) mieszka w ładnym domu w Londynie. W swoim środowisku uchodzą za wspaniałą parę. Nie mają dzieci ponieważ Simon ich nie lubi i uważa, że ma odpowiednich warunków mieszkaniowych, żeby posiadać potomstwo. Simon prowadzi spokojny tryb życia, wszystko robi według planu. Jest wielbicielem muzyki Wagnera. Niedawno przebudował dom i poddasze wynajął młodemu mężczyźnie o imieniu Dave. Dave jest trochę nieokrzesany, nigdy nie ma pieniędzy i wciąż naciąga Simona na kolejne pożyczki. Właśnie w momencie, kiedy Simon korzystając z chwilowego wyjazdu żony do Canterbury zamierza wysłuchać nowo zakupionej płyty z muzyką Wagnera, wpada do salonu Dave - chce się umówić z dziewczyną na randkę, ale nie ma pieniędzy. Simon wręcza mu pięć funtów, ale zaraz po wyjściu Dava pojawia się Stephen - brat Simona. Jest zrozpaczony - brał udział w konkursie na stanowisko zastępcy dyrektora prywatnej szkoły i jest przekonany, że został wybrany drugi kandydat. Stephen jest nauczycielem angielskiego, ma pięcioro dzieci, jego żona (Teresa) jest znów w ciąży. Simon pociesza brata i przekonuje go, że należy poczekać na ostateczną decyzję. Informuje go, że oczekuje wizyty Jeffa (przyjaciela domu, krytyka literackiego). Stephen nie lubi Jeffa, uważa go za zarozumialca i kabotyna. Nie może zapomnieć, że Jeff powiedział kiedyś, że nauczycielami angielskiego są zwykle pederaści. Kiedy przychodzi Jeff okazuje się, że ten nie pamięta, aby przed laty obraził brata Simona. Jeff ma cięty język, i rzeczywiście jest zarozumiały - Stephen postanawia jechać do domu. Jeff zwierza się Simonowi, że ma romans ze swoją byłą żoną Gwendoliną, którą kiedyś uważał za beznadziejnie głupią kobietę. Simon pamięta, jak Jeff kłócąc się na przyjęciu z żoną wylał na nią szklankę alkoholu. Po rozwodzie Gwendolina wyszła za mąż za wykładowcę z Cambridge i ma z nim dziecko. Jeff twierdzi, że jest zakochany. Jednocześnie ma kłopoty ze swoją kochanką - Daviną. Simon jest zdziwiony - nigdy nie widział Daviny. Jeff przyznaje, że jest ona piękną i inteligentną kobietą. Właśnie zaczęła pisać książkę, która zapowiada się na wyjątkowo interesującą. Po chwili do domu wpada Davina, o której panowie rozmawiali przed chwilą. Rzeczywiście Jeff nie przesadzał - to bardzo atrakcyjna kobieta. Jeff zaczyna się kłócić z Daviną. Jeff twierdzi, że przyszła tylko po to, żeby poznać Simona i przekonać go, żeby wydał jej książkę. W pewnym momencie wylewa na nią zawartość swojej szklanki z alkoholem (to pewnie popisowy numer impulsywnego krytyka literackiego). Davina twierdzi, że pod nieobecność Jeffa dzwonił do niego mąż Gwendoliny. Była żona Jeffa próbowała popełnić samobójstwo, zostawiła list adresowany do byłego męża. W tej chwili Gwendolina przebywa w szpitalu, ale jej mąż chce zabić kochanka żony. Jeff (mimo iż wypił sporo alkoholu) postanawia jechać do Cambridge, Davina ostrzega go, że w takim stanie nie zajedzie daleko - zapewne zatrzyma go policja. Jeff wybiega z mieszkania. W salonie pozostają Simon i Davina. Mężczyzna proponuje jej, że przyniesie jakaś szmatkę, żeby mogła wytrzeć poplamioną bluzkę. Davina twierdzi, że sama sobie poradzi - zdejmuje okrycie (nie ma pod spodem stanika) i niekrępując się tą sytuacją rozsiada się w fotelu. Śmieje się z reakcji Jeffa - wymyśliła całą tę historię z samobójstwem Gwendoliny. Rozmowa schodzi na tematy literackie, Davina rzeczywiście chce, żeby Simon został jej wydawcą. Gospodarz jest trochę skrępowany sytuacją - przed nim siedzi kobieta z nagimi piersiami. Davina proponuje Simonowi szybki sex, twierdzi, że nie wierzy w opinię Jeffa, iż Simon i Beth są doskonałą parą. Simon odmawia (tłumaczy, że nie widzi powodu, żeby zdradzać Beth w jej własnym domu), ale jednocześnie obiecuje, że jeśli jej książka będzie rzeczywiście interesująca- zostanie jej wydawcą. Przy okazji mówi, że nie spotkał jeszcze tak pięknej, a jednocześnie tak odrażającej kobiety jak Davina. Davina wychodzi. Do Salonu wpada Dave - okazuje się, że dziewczyna nie przyszła na randkę, a on wydał pieniądze, które pożyczył mu Simon. Ma zamiar się upić, ale nie ma środków płatniczych. Simon początkowo chce mu dać pieniądze, ale po chwili decyduje się, żeby dać chłopakowi butelkę alkoholu, którą dostała Beth od swojego studenta. Po chwili wpada zaaferowany Stephen - okazało się, że do Teresy dzwoniła żona dyrektora i powiedziała jej, że Stephen wygrał konkurs. Stephen dziękuje bratu, że go wspierał psychicznie. Teraz musi lecieć na spotkanie z dyrektorem i jego żoną (są wegetarianiami i piją wino z bratków). Po wyjściu Stephena Simon ponownie próbuje nastawić płytę z muzyką Wagnera (wyłącza nawet telefon), ale przychodzi nieoczekiwany gość - niejaki Wood. Początkowo twierdzi, że szuka swojej córki (Joanny), która dzień wcześniej była na rozmowie kwalifikacyjnej w wydawnictwie Simona. Gospodarz przyznaje, że taka osoba starała się o pracę, ale po rozmowie wyszła i potem jej nie widział. Wood przypomina Simonowi, że razem chodzili do tej samej szkoły średniej. On był w klasie z Stephenem - oboje uchodzili za sztywniaków (tz. drewniaków). Simon w tym czasie był bardzo atrakcyjnym chłopcem i uprawiał sex z kolegami o skłonnościach homoseksualnych. Simon przyznaje, że to prawda, ale piętnaście lat temu zmienił orientację seksualną. Wood pyta się, czy uprawiał sex z Joanną w trakcie rozmowy kwalifikacyjnej. Simon potwierdza i dodaje, że Joanna jest pełnoletnia i Wood nie może mieć nic przeciwko temu, że spał z jego córką. Wood się załamuje. Okazuje się, że Joanna jest jego narzeczoną dla której porzucił żonę i dzieci. Joanna jest kobietą wyzwoloną, a Wood jest bardzo o nią zazdrosny. Po rozmowie nie wróciła do domu, dlatego Wood sprawdza, czy nie ma jej w domu Simona. Wychodzi na poszukiwania Joanny. W drzwiach spotyka się ze Stephenem, który rozpoznaje w nim Drewniaka. Brat Simona przyszedł powiedzieć mu, że ma do niego żal - według niego Simon go nie ceni, bo nie zrobił tak oszałamiającej kariery. Nagle do salonu wpada podpity Dave. Okazuje się, że dziewczyna przyszła do jego pokoju i zażyczyła sobie kawy. Dave chce pożyczyć od Simona kawę i ekspres, do którego gospodarz jest bardzo przywiązany. Simon mówi, że pożycza ten ekspres do kawy bardzo niechętnie. Dave twierdzi, że jest starym zgredem. Wybucha awantura. Dave krzyczy, że ma dość tak niesympatycznego gospodarza i ma zamiar się wyprowadzić. Dave wybiega do swojego mieszkania. Stephen powraca do przerwanej rozmowy - twierdzi, że Simon jest egoistą i zarozumialcem. Przez niego cierpi Beth, która bardzo chce mieć dzieci. W uniesieniu oznajmia bratu, że Beth ma romans z jej kolegą z uniwersytetu (Nedem, którego Simon bardzo nie lubi). W tym momencie do mieszkania wchodzi Beth. Stephen szybko wycofuje się z tego, co mówił i wychodzi. Beth jednak wie, co szwagier powiedział Simonowi. Czeka na reakcję męża, ale okazuje się, że Simon zachowuje się tak, jakby się nic nie stało. Beth jest tym podenerwowana. Potwierdza, że informacje Stephena są prawdziwe. Od ponad dziesięciu miesięcy ma romans z Nedem. Simon odpowiada, że on także wie o tym od dziesięciu miesięcy. Twierdzi, że romans żony nic nie powinien zmienić w ich życiu. Beth potwierdza, że Ned nie może opuścić żony i upośledzonego dziecka. Dla Simona w takim razie wszystko może zostać po staremu - dobrze jest mu z Beth. Jednak żona twierdzi, że jest pewien szczegół - spodziewa się dziecka. Nie wie tylko, czy to dziecko Simona czy Neda. Beth wychodzi. Simon odsłuchuje automatyczną sekretarkę. Nagrany głos Wooda informuje go, że właśnie popełnia samobójstwo, gdyż Simon odebrał mu Joannę. Simon nie przejmuje się zbytnio tą sprawą - ma nadzieję, że wreszcie wysłucha ulubionego Wagnera. Do salonu wpada Dave. Komunikuje gospodarzowi, że postanowił jednak zostać (nie pozwoli tak łatwo pozbyć siebie z domu) i wprowadza się do niego koleżanka ze swoim chłopakiem- Oni dopiero dadzą ci popalić! . Przybiega Jeff - robi awanturę, że Simon zadzwonił po policję. Złapali go i zrobili test, zabrali prawo jazdy. Simon ma już dość - wylewa Jeffowi prosto w twarz whisky. Jeff pokornieje, przeprasza Simona i dziękuje, że uratował mu życie. Simon chce się pozbyć Jeffa (ma zamiar wreszcie posłuchać Wagnera), ale okazuje się, że przyjaciel jest także wielbicielem tego kompozytora. Simon i Jeff mogą wreszcie posłuchać muzyki z nowej płyty...
Komedia Graya jest dowcipnym obrazem stosunków miedzyludzkich w tradycyjnym środowisku angielskiego mieszczaństwa. Wielkim atutem tego tekstu są inteligentne i dowcipne dialogi - zdolny reżyser łatwo je wykorzysta budując śmieszne sytuacje na scenie.