Tragikomedia
Tytuł ma wymowę ironiczną, nadmiar miłości i tolerancji doprowadza bowiem dwójkę bohaterów: Henryka i Martę do cierpienia i moralnych dylematów. Nie ma ich za to Edwin, ich sprytny kochanek, który pod płaszczykiem wrażliwego chłopięcia ukrywa swoją prawdziwą naturę... szczwanego chama - hedonisty.
Treść: Poznali się na grupie terapeutycznej, w trakcie lizania ran po miłosnych zawodach. Kochająca się, platoniczna para. Ona jest znaną malarką i nie wychodzi z domu, tak bardzo mierzi ją zewnętrzny świat. On - były dyplomata z kartą opozycyjną, z wykształcenia historyk sztuki. Zarówno opozycja, jak i dyplomacja niechętnie się dziś do niego przyznają - ze względu na powtarzające się ekscesy, jakich Henryk dopuszczał się nieustannie z przystojnymi młodzieńcami. Obecnie zajmuje się ekspertyzą obrazów. Jego najnowsze zlecenie to "Piwnica lichwiarza" van Hoidena. Któregoś poranka Marta zastaje w kuchni przystojnego 20-latka - Edwina. Boi się, żeby Henryk nie zaraził się "straszną chorobą". Nie ufa Edwinowi, choć ten robi wrażenie sympatycznego i prawdomównego chłopca. Z inicjatywy Henryka Edwin wprowadza się do jego mieszkania, co Marta traktuje jak dopust boży. Przyjaciel zwierza się, że "jego" van Hoiden jest falsyfikatem. Dom aukcyjny proponuje mu sporządzenie kłamliwej ekspertyzy. Cena: 50 tys. dolarów. Henryk waha się, lecz Marta przypomina mu o zawodowej etyce. Tymczasem kochanek Henryka opowiada o sobie: jest stolarzem, wykonuje ramy do obrazów; wychowywał się bez ojca, który opuścił rodzinę, kiedy Edwin był małym dzieckiem; matka, sprzątaczka, żyje z zasiłku. Edwin twierdzi, że nie chce być na utrzymaniu starszego pana, choć ten jest gotów łożyć na jego wikt, opierunek i dalszą edukację. Marta ma kłopoty z wydawnictwem, które wciąż kwestionuje styl jej rysunków. Odmawia bezpośredniego spotkania z pracodawcami. Ci nalegają, mówiąc, że jest to warunek dalszej współpracy. Kobieta dzwoni do zakładu stolarskiego i przyłapuje Edwina na krętactwie. Chłopak widziany był ostatnio w pracy trzy miesiące temu. Ukrywał również przed nią i Henrykiem swoje dodatkowe źródło dochodów: w Internecie wciąż można zobaczyć jego ogłoszenia i zdjęcia. Marta w gniewie nazywa go prostytutką. Edwin wyznaje wszystko partnerowi. Henryk mu wybacza. Sam zajęty jest problemami z domem aukcyjnym. Odmowa sporządzenia fałszywego świadectwa nie spotkała się ze zrozumieniem przełożonych. Obydwojgu: i Marcie, i Henrykowi grozi bezrobocie, lecz ona jest gotowa oddać wszystkie swoje oszczędności Edwinowi, byleby tylko chłopak wyniósł się z ich życia. Pomiędzy młodymi płyną już od dłuższego czasu strumienie erotyzmu, których nurt wzbiera w sytuacjach kryzysowych. Tak jest i tym razem. Edwin oświadcza, że zależy mu na Henryku i że z niego nie zrezygnuje. Marta odchodzi, choć przyjaciel zapewnia ją, że z Edwinem łączy go tylko seks, a z nią ma prawdziwe, duchowe porozumienie. Henryk ciężko przeżywa brak ukochanej kobiety. Ta wraca jednak szybko, gdyż również nie potrafi bez niego żyć. Wszystko znowu układa się dobrze: wydawnictwo kontynuuje współpracę z Martą, a dom aukcyjny wypróbował... uczciwość Henryka i w nagrodę powierza mu lukratywne i ciekawe zlecenie w Amsterdamie. W międzyczasie Marta i Edwin zdążyli już zaznać wspólnego seksu. Wyjazd Henryka do Holandii oznacza dla nich dalszy ciąg miłosnych igraszek. Po powrocie mężczyzna zwierza się przyjaciółce, że podejrzewa kochanka o zdrady. Wreszcie nakrywa na gorącym uczynku dwie najdroższe sobie istoty. Edwin brutalnie oznajmia mu, że wyprowadza się do mieszkania Marty, a ona razem z nim. Dochodzi do szarpaniny. Pokonany Henryk siedzi na podłodze i płacze, podczas gdy Edwin z łatwością wciela się w rolę kochającego mężczyzny. Naśladuje wobec Marty zachowania Henryka. Nauka nie poszła w las.
J. Grodek dla ADiT