Noc poprzedzająca pogrzeb robotnika budowlanego Nikodima staje się okazją do spotkania kilku przyjaciół i drażliwych rozważań na temat duszy. Pavlina, żona zmarłego, pragnie urządzić prawdziwy bułgarski pogrzeb. Zaprasza w tym celu wykwalifikowaną płaczkę Sladkę. Po chwili dołączają do niej koledzy zmarłego, którzy razem z nim pracowali na budowie. Pavlina opuszcza gości, żeby położyć do snu osierocone dzieci. Wieczór wspomnień, magii i opowieści o bułgarskich, rumuńskich i serbskich zwyczajach związanych z przejściem w zaświaty dość szybko przeradza się w radosną biesiadę. Przyjaciele wyjmują z trumny Nikodima i razem z nim zaczynają świętować. Wychodzą na jaw skrywane uczucia, antagonizmy i tęsknota za krajami, z których przyszło bohaterom emigrować. Dochodzi nawet do bójki między austriackim brygadzistą Josefem a serbskim emigrantem Borą. Noc pożegnania przyjaciela staje się okazją do oderwania od przytłaczającej codzienności i pretekstem do zaproszenia prostytutki i muzyków. Wszyscy bawią się tak dobrze, że nie zauważają przechadzającego się po pokoju Charona, szukającego zapłaty za przeprowadzenie duszy na tamten świata. Królestwo zmarłych, o czym dobrze już wie martwy robotnik, niczym nie różni się od królestwa żywych.
"Przewoźnik: Tu nie ma wyjątków. Dzieci, inwalidzi, emeryci - każdy musi bulić."
Tymczasem dwie monety wypadły Nikodemowi z kieszeni i toczą się po podłodze, a on sam, właściwie jego ciało, pomyka w szaleńczym korowodzie, który na jego cześć zorganizowali koledzy.
Sztuka Dimitre Dineva pełna nostalgicznego poczucia humoru, magii i wierzeń związanych z przejściem na tamten świat.