Akcja rozpoczyna się w 1915 r. w gabinecie doktora Ludwika Zamenhofa, który przygotowuje się do zabiegu ratującego wzrok młodej Żydówce. Z tego miejsca Zamenhof rozpoczyna opowieść o swoim życiu i dziele, wcielając się w różne postaci. Prywatna historia twórcy esperanta – Żyda mieszkającego na Litwie, w polskim mieście w rosyjskim imperium – przeplata się nieustannie z „wielką" historią Europy w tle. Autor opowiada o dziejach Żydów, Polaków, Rosjan – zaborców oraz ciemiężonych – na przełomie XIX i XX wieku, kończąc na wybuchu I wojny światowej. To także nostalgiczna opowieść o codziennym życiu w Białymstoku i Warszawie, o religijności i zwyczajach ówczesnych Żydów, o fachu skromnego, niezamożnego lekarza. Marzenie o braterstwie między ludźmi różnych ras i języków doprowadziło kilkuletniego Ludwika do rozpoczęcia prac nad stworzeniem uniwersalnego języka. Wybuch I Wojny Światowej był największym ciosem dla Zamenhofa, fiaskiem idei, której poświęcił życie. Lecz nie poddał się – czego efektem są miliony esperantystów używających tego języka na całym świecie.
Sztuka Jerzego Handzlika jest nie tylko biografią słynnego polskiego Żyda, ale też ciepłą i liryczną opowieścią o ludzkiej pasji i charakterze i o tym, jak kształtują nas inni ludzie oraz miejsce, w którym mieszkamy. Dramat ten ma w sobie wiele humoru i posiada walor edukacyjny: poznajemy esperanckie słowa, co może nawet skłonić do nauki tego pięknie brzmiącego języka.