Według powieści Ingvara Ambjørnsena Bracia krwi
Niekonwencjonalni bohaterowie, prosta historia, duża doza emocji i ciepłego poczucia humoru to podstawowe elementy składające się na ogromny sukces, zarówno książkowy, jak i filmowy, Ellinga. Teatralna adaptacja jest równie udana, z powodzeniem łączy wszystkie walory oryginału z wymogami nowego medium, jakim jest teatr.
Główni bohaterowie to: tytułowy Elling, lat 40, kruchy, nadwrażliwy intelektualista, wychowany przez matkę w kompletnej izolacji od świata zewnętrznego, oraz Kjell Bjarne, ciagle nienasycony, ograniczony umysłowo osiłek, któremu w głowie tylko jedzenie i seks. Ta groteskowa para, pruderyjny maminsynek i niespełniony erotoman, jest początkowo zupełnie sobie obca. Jednak los łączy ich z sobą i z czasem tworzą parę nieodłącznych przyjaciół, wspólnie wkraczających na najeżoną licznymi niebezpieczeństwami drogę powrotu do życia w społeczeństwie. Ma im w tym pomóc socjalne mieszkanie w centrum Oslo oraz ich opiekun z urzędu, Franz.
Obaj mężczyźni są jak duże dzieci i podobnie jak dzieci uczą się samodzielności i życia od podstaw. Bo Elling to fascynująca opowieść o uczeniu się życia własnym życiem, tyle że proces, który zwykle toczy się u dzieci i nastolatków, mamy okazję obserwować u dorosłych mężczyzn.
Te dwa skrajnie różne temperamenty zaczyna łączyć silna więź podobna do tej, jaka łączy rozbitków na chybotliwej tratwie na środku oceanu. Pierwsze doświadczenia - pozornie tak banalne jak odebranie dzwoniącego telefonu, wyprawa do sklepu czy zamówienie obiadu w restauracji - są dla nich równie trudne jak nauka stawiania pierwszych kroków dla rocznego dziecka. Każde podobne wydarzenie jest dla bohaterów prawdziwym przełomem, przełamaniem atawistycznego lęku, który, gdy kończy się powodzeniem, jest okazją do dumy zdobywcy świata.
Pewnego dnia ich wspólne życie zostaje zmącone pojawieniem się kobiety. Znajdują ją nieprzytomną pod drzwiami swojego mieszkania. Kobieta jest w zaawansowanej ciąży. To prawdziwa próba dla przyjaciół. Kjell zakochuje się. Początkowo Elling czuje się zdradzony i odrzucony. Jednak z czasem nowy układ powoduje, że przyjaciele przestają być tak bardzo od siebie uzależnieni, a Elling odkrywa w sobie poetę. Zaczyna chodzić na spotkania autorskie, umieszcza karteczki ze swoimi wierszami w torebkach z kiszoną kapustą, które potem zwraca do sklepu w nadziei, że ktoś się nim zainteresuje. Chociaż, jak sam twierdzi, nie marzy o sławie, chce być "anonimowym głosem z cichych nocnych ulic". Tymczasem kobieta rodzi córeczkę, którą Kjell przyjmuje za swoje dziecko. Przed bohaterami pojawia się perspektywa całkiem nowego życia.
Elling to dowcipna, wzruszająca i pełna ciepła komedia o wchodzeniu w dorosłość dwóch zupełnie nieprzystosowanych do tego mężczyzn, ale też opowieść o tym, co w życiu najprostsze i najważniejsze - o lojalności, potrzebie przyjaźni, miłości, szczerości, poczuciu bezpieczeństwa. Do tego dwie pysznie napisane role dla dwójki aktorów około czterdziestki.
Joanna Olczakówna dla ADiT