Autor
Gatunek sztuki
Dramat
Obsada kobiet
Obsada mężczyzn
Sztuka powstała po powrocie autora z Anglii, gdzie spędził rok pracując jako dziennikarz. Jak sam mówi - "miałem okazję przyglądać się polskiej emigracji, której obraz stanowczo odbiega od przedstawionego np. w serialu Londyńczycy". Inspirowana sprawą podwójnego samobójstwa Polaków na farmie truskawek w miejscowości Marden, którą interesuje się pracująca w polskiej gazecie Agnieszka (alter ego autora), sztuka pokazuje panoramę polskiej emigracji za chlebem, absurd ich codziennego życia na obczyźnie i problemy z tożsamością. W tle głównego wątku - próby rozwikłania tematu samobójstwa - znajdziemy więc emigracyjną codzienność, rozpiętą między bezkrytyczną fascynacją, każącą naśladować zachodnie wzorce i mody, a tęsknotą za ojczyzną, podbijaną kultem narodowych mitów i symboli, ale niepodpartą narodową jednością (ostrzeżenie dla nowoprzybyłych "unikaj Polaków"). Ukazana przez Jacka Papisa emigracja nie jest jednolita, są wśród niej reprezentanci inteligencji i wykwalifikowani robotnicy, jednak większość zadowala się wykonywaniem tej samej, czarnej roboty.
Pod względem konstrukcji nie ma tu linearnie rozwijającej się fabuły, tekst jest raczej zbiorem połączonych wspólnym tematem obrazów. Choć napisany wierszem i prozą, w stylu i sposobie prowadzenia narracji, a także w karykaturalnym ujęciu bohaterów przypomina najlepsze dramaty Pawła Jurka.
Dziś może kontekst emigracyjny nie jest już tak nośny jak parę lat temu, ale temat "narodowy" - naszego stosunku do kraju i narodowej tożsamości - jest ciągle aktualny, a wręcz jeszcze bardziej.
Wszystko, co zostało opisane w tej sztuce, wydarzyło się naprawdę.
Prapremiera: 2009 - Bałtycki Teatr Dramatyczny, Koszalin, reż. Agnieszka Błońska