Rok 2039. Po raz pierwszy od lat syn kontaktuje się ze swoim ojcem, Gabrielem. Ich spotkanie po latach może stać się szansą na odbudowanie więzi. Nagle, w trakcie ulewy na pustynnym terenie miasta Alice Springs, pod nogi Gabriela spada ryba − zarówno dar z niebios, jak i zwiastun kataklizmu. Ta scena, w klimacie realizmu magicznego, rozpoczyna opowieść o losach pewnej rodziny. Autor opisuje powikłane dzieje czterech pokoleń; plany czasowe krzyżują się ze sobą, zmarli zdają się koegzystować z żywymi, jedna scena przenika w drugą, przez co sztuka Bovella staje się rodzajem medytacji − o ludziach i świecie, który dawno odszedł w niebyt.
Autor zręcznie zestawia ze sobą sceny z różnych okresów: niemal apokaliptycznej scenerii lat 30. XXI w. oraz lat 50. i 80. XX w. Członkowie familii stopniowo odkrywają dawno pogrzebane tajemnice. Gdy ustanie deszcz to opowieść o rozpadzie więzi międzyludzkich, nieobecnych ojcach, traumach, które nosi się w sobie przez całe życie. A przede wszystkim autor prowokuje nas do namysłu, w jak głęboki sposób przeszłość determinuje naszą przyszłość, nie tylko w kontekście jednostkowym, ale i globalnym. Stopniowy rozpad więzi rodzinnych koresponduje z destrukcją świata przyrody, a opis wielkiej ulewy, podczas której ludziom do stóp padają dawno wymarłe gatunki ryb, wprowadza nas w klimat biblijnej symboliki.
- Polecamy wywiad z autorem m.in. o sztuce Gdy ustanie deszcz (dostępny w języku angielskim).
- Z sylwetką autora można się też zapoznać w miesięczniku "Dialog" nr 7/2004.