Monodram dla kobiety
TEMAT
Elisabeth Vera Rathenböck w swoim monodramie naświetla problem anoreksji i bulimii. Choroby te od dawna nie są już postrzegane głównie jako skutek uboczny kultu szczupłej sylwetki lansowanej przez kreatorów mody, bowiem przyczyny uzależnienia od chudnięcia, obiegowo niezbyt trafnie zwanego jadłowstrętem psychicznym, sięgają o wiele głębiej, a szukać ich należy w relacjach rodzinnych, w domu, w którym się dorastało.
MIEJSCE
Pomieszczenie; może stać w nim fortepian czy pianino - jeśli jest to np. sala muzyczna w szkole. Jeśli aktorka gra na pianinie, niech na żywo gra poszczególne wstawki muzyczne. Można je też kombinować z muzyką z odtwarzacza.
TREŚĆ
Katrin przebywa w szpitalu na oddziale zamkniętym. Udało jej się - wyrwała się z błędnego koła jedzenia i wymiotowania. W trakcie monologu cofa się do początków swojej "kariery" jako anorektyczki i opowiada swoją historię.
W pierwszej części bohaterka jest tuż przed maturą, ma więc ok. 18 lat. Właśnie zakochała się w Martinie, ale woli, żeby w domu nikt o tym nie wiedział. Dom to nie miejsce na takie sprawy. Katrin chciałaby mieć więcej czasu dla siebie, na marzenia, słuchanie płyt, kino, zabawę, chłopaków. Codzienne ćwiczenie przy fortepianie wychodzi jej bokiem.
Od Judyty, koleżanki z klasy, dowiaduje się, że chłopak, który jej się podoba, preferuje chude dziewczyny. Katrin uważa, że jest za gruba. Jej niezadowolenie z siebie narasta. Podziwia Judytę, która wydaje się jej silna i niezależna. Poza tym - Judyta jest szczupła i piękna. Katrin zaczyna eksperymentować z jedzeniem, a właściwie z niejedzeniem, i wpada w sidła anoreksji, a następnie bulimii.
W drugiej części Katrin ma 19 lat i studiuje na akademii muzycznej. Udało jej się zapanować nad chorobą, zanim choroba zaczęła rządzić jej życiem.
OSOBY, o których jest mowa
Judyta - koleżanka z klasy, z pozoru pewna siebie, wygadana, typ "laski". Jest bardzo szczupła i ma początki zaburzeń jedzeniowych. Martin - ok. 20 lat, student fotografii; interesuje się wyłącznie szczupłymi dziewczynami wyglądającymi jak niedojrzałe kobiety-dzieci. Richard Meinhart - ojciec Katrin, skrzypek zatrudniony w średniej klasy orkiestrze. Marzył o wielkiej karierze solisty i swoje ambicje przelewa na córkę. Sabine Meinhart - matka Katrin, prowadzi dom, nie pracuje zawodowo. Jak jej córka, tak i ona nie jest szczęśliwa w rodzinie; brak ciepła uczuciowego ze strony męża kompensuje sobie na swój sposób.
REALIA
Należy je dopasować do miasta, w którym sztuka jest grana. Oryginalna wersja sztuki obejmuje realia wiedeńskie.