Intymność Hanifa Kureishi to męska, psychologiczna sztuka o chęci zburzenia z trudem zdobytej stabilizacji w imię odzyskania chęci do życia. Obietnica otrzymania czegoś w zamian jest jednak nikła, tak jak nikłe są szanse głównego bohatera - Jaya na emocjonalne i fizyczne zaangażowanie się w jego martwy związek z Susan . Autor przedstawia celnie narysowane, współczesne portrety "wciąż dojrzewających", wykształconych mężczyzn: neurotycznego, uzależnionego od terapeuty samotnika - Victora, konserwatywnego ojca rodziny - Asifa, oraz pisarza - Jaya, rozdartego pomiędzy miłością do dzieci a potrzebą "odzyskania" (cokolwiek to znaczy!), samego siebie.
Znużony niezbyt udanym małżeństwem Jay pogrąża się w depresji. Szuka satysfakcji w związkach z innymi kobietami, wreszcie wyprowadza się z domu; wtedy dopiero następuje bolesna konfrontacja z tak długo śnionym mitem o samczej wolności. "Po drugiej stronie barykady" stoi niezadowolona żona, próbująca ratować zagrożoną intymność swego związku. Susan jest rozgoryczona, gorąco pragnie dla swego małżeństwa lepszej, jaśniejszej przyszłości, jednak zwyczaj obarczania męża winą za wszystkie, mniejsze i większe, złe rzeczy stawia ją z góry na przegranej pozycji. Nieszczęśliwej parze nie pomoże nawet Terapeutka ze swą poetycką "odą do miłości".
Kureishi oszczędnie gospodaruje słowem, jego dialogi są zwarte i nie przegadane. Pochyla się nad swoimi bohaterami w sposób wnikliwy i uważny. "Intymność" jest prawdziwą rzadkością - to sztuka wolna od tanich, maskulinistycznych, bądź feministycznych chwytów, bezpretensjonalna i głęboko ludzka.
 |  |