Kamienica to tekst o bezradności wobec przestępczości i chuligaństwa, a także o anonimowości mieszkańców miejskich blokowisk (autor)
Obsada: 13M, 6K oraz jedno dziecko (niekoniecznie)
Monolog rozpisany na kilka postaci. Niech nie zwiedzie was ilość postaci. Kamienica to zeznanie, wyznanie, spowiedź, słowem - monolog głównego bohatera. Pozostałe postacie pełnią tu tylko rolę pomocniczą, służą wyłącznie do zilustrowania opowiadanej historii.
Główny bohater nie ma imienia ani nazwiska, autor nazwał go po prostu Podejrzanym. To mężczyzna lat 30, wykształcony, ma żonę lekarkę, dziecko i jest na tyle zamożny, że stać go na zakup sporego mieszkania w centrum dużego miasta.
Akcja rozgrywa się na komendzie policji, trwa przesłuchanie. Podejrzany przyznaje się do winy. A więc o czym tu dalej opowiadać? Otóż historia dopiero się zaczyna. Kamienica nie jest sztuką kryminalną, w której chodzi o rozwiązanie zagadki "kto zabił". Zagadka pozornie jest rozwiązana już na początku, jednak cały smak zawiera się nie tyle w faktach, co, jak to ujmuje sam bohater: "w przesłankach, motywach, powiązaniach…" Tak zaczyna się wyznanie Podejrzanego. Opowiada ze swadą, ze szczegółami tworzącymi koloryt opowieści, gładkim literackim językiem. W jego historii sielanka zmienia się powoli, acz konsekwentnie, w koszmar. Przestronne mieszkanie mające być dla młodego małżeństwa gwarancją rodzinnego spokoju i poczucia bezpieczeństwa okazuje się pułapką, a to za sprawą mieszczącej się naprzeciwko kamienicy zamieszkanej przez towarzystwo "nieciekawego autoramentu". Zamiast spokoju, bohater słyszy nieustająco odgłosy pijackich awantur, poczucie bezpieczeństwa skutecznie niszczą butelki wybijające szyby w jego mieszkaniu. Policja nie przyjeżdża na wezwania, mężczyzna pozostawiony jest samemu sobie. Narasta w nim poczucie zagrożenia, zostaje pobity, jego samochód zniszczony, jednak czara goryczy przechyla się, gdy menel z upiornej kamienicy atakuje jego żonę, a dziecko brutalnie wyrzuca z wózka. Bohater myśli już tylko o zemście. Kamienica staje się jego obsesją, nie pozwala spać, nakręca go emocjonalnie, staje się treścią jego życia. Zdesperowany Podejrzany kupuje kanister benzyny… Co dalej?
A jednak autor zostawia nam na koniec tajemnicę, szykuje godny całości suspens. Na końcu nic nie jest tak oczywiste jak na początku. Pozostaje więcej pytań niż odpowiedzi.
dla ADiT: Joanna Olczak