Autor nazwał swój tekst kabaretem teatralnym. Jednak jego sztuka to coś znacznie więcej niż zwykły kabaret. Większość z dziewięciu zwartych scenek granych przez dwójkę aktorów, kobietę i mężczyznę, rozgrywa się podczas próby teatralnej. Ich materią jest ten sam fragment „Fausta" Goethego. Ten jeden mały fragment tekstu stanowi cos w rodzaju poletka doświadczalnego. Kobieta gra Aktorkę, w każdej scence tę sama, mężczyzna – reżysera. Każdą scenę poprzedza opis prezentowanej postaci lub lepiej typu. Tak więc reżyserów dzieli Autor m.in. na: Boleściwych, Stare Wygi, Freudystów, Skreślaczy. Każda kolejna scenka charakteryzuje dany typ pokazany w akcji, podczas prowadzenia próby teatralnej i w każdej z nich aktorka w pewnym sensie pada ofiarą reżysera trawionego przez własne (jakże różne!) obsesje. Jednak Autor nie oszczędza też innych postaci teatralnego życia, bohaterką jednej sceny jest Aktorka-Diwa owijająca sobie reżysera wokół palca, innej kierowniczka literacka.
W tych zabawnych, inteligentnie napisanych, składających się na całość scenkach Lutz Hübner oprócz tego, że bawi pokazując ludzi teatru w krzywym zwierciadle i odsłaniając ich śmieszności i słabości, zadaje też wcale niegłupie pytania: o granice wolności w sztuce, dowolność interpretacji, istotę sztuki teatru. To szczere i zabawne spojrzenie za kulisy teatru.
Joanna Olczak dla ADiT