Mykwa to opowieść o kobietach, ich codziennych problemach, ale też rozterkach związanych z funkcjonowaniem we wspólnocie religijnej. Akcja dramatu rozgrywa się w mykwie, basenie wypełnionym wodą, w którym kobiety dokonują comiesięcznych ablucji, oraz w przedsionku, w którym spotykają się i rozmawiają najczęściej. W korytarzu wejściowym znajdują się też drzwi do pomieszczeń, które służą jako przebieralnie i łazienki jednocześnie. Poza przedmiotami codziennego użytku, kilkakrotnie w dramacie zachodzi konieczność użycia projektora do wyświetlenia tekstu na płótnie bądź ścianie mykwy.
Bohaterkami dramatu jest osiem kobiet. Szoszana-Debora to 55-letnia doświadczona pracownica mykwy, religijnie ortodoksyjna, konserwatywna i bardzo rygorystyczna. Szira, nowa pracownica mykwy oraz nowy członek lokalnej społeczności żydowskiej, ma około 35 lat, jest żywa, urocza i ciepła, ale bardzo uparta. Religijnie dużo bardziej otwarta i zdecydowanie mniej fanatyczna niż Szoszana. Hindi-Ruchel, kobieta około 60-tki, wygląda na nie więcej niż 45. Jest imponująca i zadbana z wyglądu. Zawsze dobrze poinformowana. Hindi jest dobrą znajomą Szoszany i podziela jej poglądy religijne. Tehila, 19-letnia dziewczyna, przychodzi do mykwy noc przed ślubem po raz pierwszy. Delikatna, płochliwa, mało pewna siebie, tkwi w konserwatywnych normach wspólnoty, jednocześnie po cichu marząc o normalnym życiu. Hadwa, kobieta bita przez męża. Żyje w zupełnym zaprzeczeniu swojej sytuacji, zajęta ukrywaniem się i swojego stanu dla dobrego imienia oraz kariery męża. Ma około 30-40 lat. Eljeszewa, 10-letnia córka Hadwy, kilka lat wcześniej przestała mówić. Miki (Michal) jest śpiewaczką, kobietą „współczesną”, wyzwoloną. Nie jest religijna, przychodzi do mykwy, ponieważ jej mąż chce powrócić do religii, a ona chce ratować rodzinę. Esti to trzydziestokilkuletnia matka szóstki dzieci, beztroska plotkara, wypełnia religijne nakazy bez zastanowienia. Racheli, ekskomunikowana córka Szoszany, nie pojawia się na scenie, jedynie w telefonicznych rozmowach z matką.
Akcja dramatu zaczyna się wraz z pojawieniem nowej pracownicy mykwy - Sziry. Lokalne kobiety, poznając Szirę, prezentują skrajnie różne reakcje. Jedne otwierają się przed nią, opowiadając swoje historie, tak jak Tehila, obawiająca się nocy poślubnej, Hadwa, która ostatecznie wyznaje jej koszmar swojego małżeństwa, albo Miki (Michal), która tylko dzięki niej otwiera się na niezrozumiałe dotąd religijne rytuały w mykwie. Z drugiej strony jest konserwatywna i rygorystyczna Szoszana, ze swoją przyjaciółką Hindi oraz młodą i mało refleksyjną Esti. W kulminacyjnym momencie dramatu wszystkie kobiety zostają zdemaskowane. Wychodzi na jaw, że każda z nich, niezależnie od religijnych przekonań, ma do ukrycia coś, co nie do końca z tymi przekonaniami jest zgodne. Okazuje się, że nawet stojąca na straży czystości mykwy Szoszana, pomimo religijnego zakazu, utrzymuje kontakt z ekskomunikowaną córką. Natomiast Hindi przychodzi do mykwy, aby utrzymywać w tajemnicy przed mężem, że nie może mieć już więcej dzieci. W rezultacie Szira, przy ostatecznej zgodzie Szoszany, nakłania je do upublicznienia swoich historii, rozwiązania problemów i życiu w zgodzie ze sobą i prawdą, niezależnie od religijnego rygoru.