przekład: Tadeusz Nyczek
Przewrotna komedia o tym, że bycie uczciwym i porządnym człowiekiem na dłuższą metę nie popłaca. Głumow, ceniony w pewnych kręgach za talent do pisania anonimowych paszkwili na znane osobistości, wpada na genialny plan dostania się w tzw. elitarne kręgi Moskwy. Odnajduje dalekiego krewnego Mamajewa, przed którym udaje głupiego młodzieńca spragnionego jego mądrych rad. Głumow zaczyna spełniać oczekiwania wszystkich, schlebiając ludzkim wadom i słabościom. Niestety zeszyt, w którym szczegółowo opisuje swoje poczynania i daje upust swojej pogardzie dla tzw. socjety, wpada w niepowołane ręce i zostaje ujawniony na przyjęciu zaręczynowym Głumowa. Jednak to, co miało stać się jego towarzyską klęską, staje się początkiem jego sukcesu... Nasz człowiek to - mimo umiejscowienia w XIX-wiecznej Rosji - aktualny obraz stosunków społecznych, celna satyra na elity. Komedia ta uchodzi w opinii historyków dramatu za najlepszą komedię Aleksandra Ostrowskiego, twórcy narodowej sceny rosyjskiej. Swą tematyką przypomina Rewizora Nikołaja Gogola, gdzie główny bohater także demaskuje tzw. „lepsze towarzystwo”.