Pisarz musi się dobrze sprzedawać – wiemy to nie od dziś. Na tym właśnie polega problem bohatera komedii pomyłek Nie oceniaj po pozorach.
Rzecz dzieje się w Ameryce. Sherman jest pisarzem-debiutantem z gatunku histeryków o zaniżonej samoocenie. Właśnie odniósł ogromny sukces pierwszą powieścią i prosi swojego przebojowego kolegę Matta o "zastępstwo", czyli o to, by Matt udawał publicznie, że jest Shermanem. W pokoju hotelowym mieszkają razem - nieśmiały pisarz i jego super-alter-ego Matt, który trzyma kobiety w szachu i wygrywa matem. Dodając do tego dwie panie, czyli sztywną żonę Shermana, która nagle objawia się jako światowa dama, i młodą córkę wziętego krytyka, która leci na pisarzy, oraz pokojówkę, która okazuje się nie tylko wielbicielką, ale też znawczynią literatury, otrzymujemy rasową farsę ze świetnymi rolami i happy endem, do którego trzeba jednak najpierw dotrzeć, pokonując przeszkody "kompletnie niewiarygodne".
Choć sztuka powstała w latach osiemdziesiątych, mówi o zjawisku absolutnie współczesnym: o celebryckim światku, gdzie występ w znanym show telewizyjnym jest większą gwarancją sukcesu niż dobre recenzje krytyków literatury. To znakomita farsa z życia tzw. wyższych sfer, iskrząca się bardzo zabawnymi dialogami i precyzyjnymi sytuacjami. Bogaty materiał na wieczór pełen beztroskiego śmiechu dla widza, który w teatrze szuka czystej rozrywki.
Komedia pomyłek Seymoura Blickera z roku 1987 miała niedawno premierę w Niemczech (Kammertheater, Karlsruhe), zbierając świetne krytyki i bawiąc publiczność do łez. Wystawiana była też w Kanadzie, Holandii i Belgii.