Henryk to zamożny, przystojny pisarz, typ playboya intelektualisty, który chwilowo przeżywa niemoc twórczą. Chciałby napisać współczesną wersję Medei, ale nie bardzo mu to idzie. W tworzeniu sztuki pomaga mu znacznie od niego młodsza partnerka. Anna Maria kocha Henryka, mimo że ten notorycznie zdradza ją z innymi kobietami. Dziewczyna próbuje mu powiedzieć, że była u lekarza. On jednak na to nie reaguje. Jest niespokojny, bo z Nowego Jorku ma przylecieć jego była żona. Po jej przyjeździe mężczyzna wychodzi z domu, a kobiety spędzają ze sobą dużo czasu. Anna Maria mówi jej, że jest w ciąży. Kiedy mężczyzna wraca do domu, zastaje je wtulone w siebie. Kobiety oznajmiają mu, że wyjadą razem do Nowego Jorku i będą tam wspólnie wychowywać dziecko Henryka. Mężczyzna protestuje, ale jego sprzeciw nie odnosi żadnego rezultatu. Okazuje się, że lata temu jego żona usunęła ciążę, oczywiście ojcem był Henryk. Teraz wzięła tytułowy odwet.
Odwet to kameralna sztuka psychologiczna. Kobiety, które wiążą się z Henrykiem, zdają się cierpieć na kompleks Medei. Być może stąd również wynika zainteresowanie Henryka postacią mitologicznej matki. Troje artystów, intelektualistów zaplątanych w swoje wewnętrzne rozterki, które nie pozwalają im na trzeźwą ocenę sytuacji, miota się w pajęczynie wspomnień, które nie pozwalają im żyć. Sztuka niesie ze sobą kilka bardzo ciężkich tematów, które tak naprawdę nie zostają rozstrzygnięte. Zmienia się tylko układ sił między bohaterami, a w życie Henryka wkrada się rezygnacja.