gatunek: tragikomedia
Ukraina, Donbas 2003 r. Górnicy od wielu miesięcy nie dostają pensji, ich rodziny żyją w nędzy. Jakiekolwiek nadzieje na lepszą przyszłość ostatecznie rozwiewa informacja o planowanym całkowitym zamknięciu kopalń. Tymczasem w jednej z nich dochodzi do katastrofy, w której giną ludzie. Tragiczny wypadek staje się jednak pretekstem do zbicia kapitału politycznego przez przedstawicieli partii rządzącej. Rodziny ofiar w świetle jupiterów otrzymują wsparcie finansowe i nowe mieszkania. Kilku górników, którzy znaleźli się w beznadziejnej sytuacji, wpada więc na pomysł, by specjalnie doprowadzić do katastrofy w kopalni. Co prawda oni zginą, ale ich żony i dzieci będą miały zabezpieczoną przyszłość. Odbywa się walka z czasem – trzeba wszystko przygotować, żeby zdążyć przed zamknięciem kopalni.
Cała historia opowiedziana jest poprzez serię dynamicznych scen rodzajowych w Brechtowskiej wręcz konwencji i o niebywałej sile rażenia – Ołeksij Rosycz przedstawia rzeczywistość Donbasu, który nie potrafił poradzić sobie z przemianami ustrojowymi i meandrami agresywnego nowego kapitalizmu. Jest to uniwersalna opowieść o ludzkiej nędzy i podłości, ale także o miłości i nadziei.
Prapremiera: Pawłohradski Teatr im. Borysa Zachawy. Tekst w formie scenariusza filmowego zdobył Pierwszą Nagrodę w konkursie „Koronacja słowa" (2002) i Nagrodę Jury na Festiwalu „Prołoh" (2001).
Sztuka drukowana w „Dialogu" nr 6/2014, dostępna w wersji z elementami gwary śląskiej lub w obowiązującym języku polskim (wersja publikowana).