Rzeczywistość i fantazja splatają się z przerażającą siłą w chwili, gdy dwoje aktorów, siostra i brat, zostają niespodziewanie opuszczeni przez ich kolegów z wędrownej trupy teatralnej, z którymi mieli dać przedstawienie w „zgrzybiałym” teatrze, gdzieś w „nieznanym amerykańskim stanie”. Zmuszeni (prawdopodobnie) do pojawienia się na scenie przez przybyłą do teatru publiczność, brat i siostra postanawiają zagrać Sztukę na dwie postacie - iluzję iluzji, rozpacz samotności ogarniętej lękiem i paniką.
„Siostra moja – jest jak zamknięty Ogród”
Pieśń Salomona, 4:6
„Myślę, że obok Tramwaju Zwanego Pożądaniem jest to moja najpiękniejsza sztuka” – mówił Tennessee Williams. „Ciągle nad nią pracuję… to jest cri de coeur, ale przecież każda praca twórcza jest cri de coeur”.
Od chwili napisania tej sztuki powstało wiele jej wersji. Prapremiera odbyła się w 1967 r. równocześnie w Londynie i Chicago. W 1973 r. przedstawiono w NY nową jej wersję, której dano tytuł Out Cry. Trzecia wersja przedstawiona została w 1975 r. ponownie w NY pod obecnym tytułem. Williams życzył sobie, aby zamieścić ją w V tomie jego dzieł zebranych.