Pomysłowa i inteligentna adaptacja znanej bajki o Pięknej i Bestii w treści wierna wersji oryginalnej. Propozycja dla całej rodziny.
Jej treść chyba wszyscy doskonale znają. Mamy tu pławiącą się w dostatku rodzinę bogatego kupca, który w czasie burzy morskiej traci wszystkie swoje statki wraz z towarem na pokładzie. Rodzina w jednej chwili ubożeje i przyzwyczajone do zbytku córki i synowie musza przeprowadzić się wraz z ojcem do ubogiej chatki. Pewnego dnia ojciec dostaje wiadomość, że jednak jeden jego statek ocalał i musi szybko przyjechać do miasta, zanim źli ludzie rozkradną i rozsprzedadzą jego ładunek. Pełen nadziei ojciec wyrusza do miasta, ale niestety przybywa tam za późno… Kiedy zrozpaczony wraca do domu, błądzi w lesie i trafia do pałacu straszliwej Bestii. Po pewnym czasie Bestia - widząc, jak bardzo mężczyzna tęskni za dziećmi - wypuszcza go w zamian za przysłanie do niej jednej z córek kupca. Kupiec jedzie do domu, ale nie ma zamiaru wysyłać na pewną śmierć żadnej z nich, a szczególnie tej ukochanej, zwanej Piękną. Jednak Piękna tak bardzo kocha ojca, że decyduje się pojechać za niego do pałacu Bestii… i, jak to w bajce, Piękna obdarza Bestię uczuciem, dzięki czemu zły czar pryska i Bestia odzyskuje swoją dawną postać przystojnego młodzieńca. Zazdrosne siostry usiłują z zazdrości zabić Piękną, ale dobra Wiedźma karze je zamieniając je w posągi. Zwycięża miłość, dobre serce i pozytywne uczucia.
Tekst ma charakter zabawy… tekstem. Narratorami są aktorzy, którzy sami grają role postaci: Matki, Ojca, Braci, Sióstr i innych. Inscenizacja nie wymaga wielkich nakładów, ale realizacji prostych, inteligentnych i często zabawnych pomysłów (jak np. Koń zrobiony ze wszystkich członków rodziny na czele z Matką z głową konia ręku) Autora. Całość ma lekki charakter i co najważniejsze moc uruchamiania wyobraźni młodych widzów i uczenia ich, czym w istocie jest teatr - grą iluzji i wzbudzania uczuć bardzo prostymi środkami, bez rozbudowanych dekoracji.
Joanna Olczakówna