Sztuka Petera Asmussena o przemijaniu i powtarzalności ludzkich losów. Widzimy cały czas ten sam pokój, przez który kolejno przewijają się różne osoby. Mijają lata, ludzie się zmieniają, posadzone za oknem drzewo rośnie coraz wyżej - ale tak naprawdę nic się nie zmienia. Powracają te same sytuacje, te same lęki i krzywdy, te same typy ludzkie, co zostaje podkreślone przez to, że każdy aktor gra trzy postaci. Każda z nich jest inna, ale tak naprawdę wszystkie zachowują się według podobnego schematu. Dwie pierwsze części pokazują rozpad małżeństwa w wyniku wkroczenia osób z zewnątrz: kochanki i Obcego. Trzecia zdaje się stanowić podsumowanie, ma w niej nastąpić moment pogodzenia, ale nic takiego się nie dzieje, wiemy, że błędne koło będzie trwać. To gorzka opowieść o tym, jak trudno wyzwolić się ze scenariusza, który przygotował nam los.