Sztuka powstała w 2009 r. jest zręczną adaptacją filmu z r. 1988 o tym samym tytule. Dan Gordon zachował dramatyzm i komizm scenariusza filmowego, proponując głęboką psychologiczną analizę związku dwóch skrajnie różnych od siebie braci. Choć autyzm nie jest tematem tej sztuki, dowiadujemy się z niej bardzo wiele o świecie dotkniętych tą chorobą ludzi. Dla ludzi zdrowych są oni często szansą doświadczenia samych siebie w nowym świetle i duchowego wzrostu.
Charlie Babitt, podobnie jak jego zmarły ojciec, ma kłopoty z okazywaniem miłości. Wie o tym dobrze jego dziewczyna. Charlie zamiast fortuny otrzymuje w spadku... cierpiącego na autyzm genialnego pod względem matematycznym brata, który przebywa w zakładzie. Porywa Raymonda. Zamierza z niego uczynić zakładnika i w ten sposób dostać swoją część spadku, którego jedynym beneficjentem jest Ray. Materialistyczna motywacja zamienia się wkrótce w prawdziwą opiekuńczość i braterską więź. Bracia Babitt tworzą fantastyczny duet. Wyruszają w pełną przygód podróż. Postawieni w trudnych sytuacjach nabywają nowych umiejętności. Charlie zaczyna widzieć swój egoizm. Związek z Rayem wpływa także na jego stosunek do Susan. Ostatecznie Charlie odwozi brata do zakładu, zamierza się jednak ubiegać o opiekę nad nim. Nie wiemy, jaki będzie wynik jego starań, widzimy jednak, że cokolwiek się zdarzy, bracia pozostaną blisko siebie. Ray jest odzyskanym Rain Manem, który w dzieciństwie był dla niego jedynym źródłem miłości i przyjaźni. Teraz Charlie ma szansę, żeby obdarzyć tym samym Raymonda. Spotkanie Rain Mana to dla Charliego także szansa na pogodzenie się ze zmarłym ojcem, który nie wiedział, jak go kochać. Godząc się z ojcem, godzi się jednocześnie z sobą samym.
Julita Grodek dla ADiT