Sceny z wielkiego miasta Owena McCafferty'ego to rodzaj reportażu z wielkiego miasta. Na pierwszy plan wysuwa się motyw braku uważności na drugiego człowieka. Akcja sztuki rozgrywa się w ciągu jednego dnia, w jednej z dzielnic Belfastu. Tłem do rozmów jest ruch uliczny, głośna muzyka, dzwony kościelne, pracujące dźwigi, syreny policyjne, strzały, odgłosy kłótni, krzyki. Rozmowy bohaterów nachodzą na siebie, przeplatają się ze sobą i urywają w pół zdania, tworząc chaotyczny zapis codzienności; to rutyna rozbojów, włamań, handlu narkotykami, bicia, picia i piekielnej pracy w rzeźni. Od tego chciałoby się uciec. Nawet patrzenie w niebo jest niewyobrażalnym luksusem. Maggie i Bop, którzy dorabiają sobie jako "czujki" podczas włamania do sklepu, realizują swe eskapistyczne chęci w ten właśnie, najprostszy sposób: patrzą w gwiazdy; Maggie obiecuje chłopcu, że nauczy go "jak czuc się jak ryba w wodzie" . Poznajemy dramaty bohaterów: żona Joego jest bezpłodna; aby zrekompensowac sobie własną ułomność angażuje się zbyt namiętnie w pomoc ciężarnej kuzynce. Wkrótce odkryje, że Joe zdradza ją z Helen. Theresa i Dave czekają na odnalezienie ciała zaginionego syna. Frank Coin żyje wspomnieniem o zmarłej żonie. Przestoje w rozładunku mięsa grożą buntem pracowników z powodu nie wypłaconych dniówek. Harry i Paul kłócą się o rzeczy po zmarłym ojcu. Losy mieszkańców dzielnicy - pary prowadzącej narko-biznes, gangsterów, drobnych złodziejaszków, ćpunów, "zagubionej młodzieży", właścicieli sklepu, pracowników miejscowej rzeźni, taniej puszczalskiej i kelnerki z pubu ukazane są przez autora jak losy jednej wielkiej, nie kochającej się rodziny.