„Lora: Pisałam do niego przez półtora roku. Jest taki gatunek: niewysłane listy. Poświęcałam mu wiersze. Publicznie demonstrowałam swoją samotność, wyraźnie schudłam. W wywiadach mówiłam: 'Nie, nie mam śmiałości mówić o tym otwarcie. Mój wybranek jest człowiekiem wysokich lotów, wrogom patrzy twardo i prosto w oczy, a jest bardzo przywiązany do swojej rodziny' ... Skontaktowało się ze mną od razu dwóch ministrów – od przemysłu żelaznego i aluminiowego. Zaczął o mnie zabiegać lider małej partyjki „Mężczyźni Rosji", potem – znany piosenkarz, idol z lat pięćdziesiątych; był nawet jeden generał – major z Majorki. I wszyscy szeptali to samo: w wywiadzie rozpoznali siebie i gotowi są runąć w tę otchłań. Arsienij, wyjaśnij mi, dlaczego mężczyźni, kiedy wyznają miłość, mówią zawsze: 'Nie sypiam z żoną od dwóch lat?'
Arsienij: Bo ja wiem? Rok to za krótko, a trzy lata – to już podejrzane."
Komedia Natalii Diemczyk opowiada o prawdziwej miłości w dobie piaru, internetowych i tabloidowych plotek, walki o wizerunek. Bohaterka – Lora – należy do tak zwanego „środowiska". I choć wydaje jej się, że zjadła zęby na kreowaniu siebie, wybrany przez nią dla ratowania wizerunku mężczyzna okazuje się tym jedynym – numerem osiem.
Arsienij jest młodym, ale już przebrzmiałym talentem malarskim, odkryciem jednego sezonu. Żyje w zapomnieniu i opuszczeniu, zadowalając się romansami z ekspedientkami i zaglądając od czasu do czasu do modnych knajp, gdzie bywał dawniej gwiazdą. Po jednej z pijackich eskapad znajduje nazajutrz swoje zdjęcie w popularnym tabloidzie. Obejmuje na nim słynną aktorkę. Niewiele z tej nocy pamięta...
Aktorka – Lora, odnajduje go tego samego dnia, proponując roczną umową na pokazywanie się razem „w środowisku". Jest to ruch precyzyjnie obmyślony przez jej specjalistę od piaru, który jest jednocześnie jej agentem. Lew Borisowicz zainwestował już w ich związek spore pieniądze. Wszystko to się oczywiście zwróci i pójdzie w koszty. Lora (lat między 40 a 50 lat) jest kobietą zawsze piękną, towarem eksportowym Rosji. Zarabia na filmach, reklamach, gra w teatrze. Potrzebuje jednak "czegoś nowego", aby publiczność wciąż się nią interesowała.
Kiedy już zawrą kontrakt (Arsienij na początku odrzuca propozycję), akcje malarza pójdą w górę; gdy stanie się rozpoznawalnym celebrytą, jego obrazy zaczną schodzić na pniu. Jednym z warunków kontraktu jest zakaz stosunków intymnych pomiędzy stronami. W którymś momencie strony naruszą go jednak i rozpęta się między nimi prawdziwa miłość. Staną przed pytaniem: co dalej?
Sztukę grano w Rosji przez 10 lat, w charakterze hitu, w gwiazdorskiej obsadzie. Wykonawcą roli męskiej był popularny w Polsce Aleksander Domagarow. Cięty język, życiowa mądrość, świetne przebiegi dramatyczne pomiędzy postaciami – wszystko to składa się na opowieść z zaskakującą puentą, bardzo kształcącą, ale wolną od nachalnego objaśniania rzeczywistości. Naturalnie do jej zagrania potrzeba aktorom sporej dozy dystansu i autoironii.