Bliźniacy – Jakub i Sawwa – spotykają się po latach w ponurych okolicznościach. Trzynastoletnia córka Sawwy została zgwałcona, zamordowana, a jej ciało wrzucono do studni.
Bracia są od wielu lat skłóceni – młody Jakub podstępem wymógł na ojcu, by ten przepisał na niego mieszkanie (w utworze wyraźnie widać inspirację biblijną historią Jakuba i Ezawa). Jakub pragnie uzyskać przebaczenie, jednak nie będzie to proste. Zostaje oskarżony o morderstwo nastoletniej bratanicy, które uruchomiło spiralę nieszczęśliwych wypadków w mieście. Jakub, niczym bohater kafkowski, staje się pionkiem w rękach przedstawicieli nieugiętego systemu. Zostaje poddany brutalnym przesłuchaniom – lecz nikt nie daje wiary jego słowom. „Polowanie na czarownice” kończy się groteskową sceną „ofiary”, w której Jakub składa siebie na „ołtarzu” – czyli suto zastawionym stole, wśród śmiechów zgromadzonych.
Studnia obrazuje konflikt na linii jednostka-zbiorowość oraz jednostka-opresyjny system. Los mści się na Jakubie za przekręt, którego dokonał w latach młodości – trudno jednak mówić o ekonomii winy i kary. Główny bohater staje się ogniwem łańcucha absurdalnych zdarzeń, którego nic nie jest w stanie przerwać. Staje się wykluczonym ze społeczeństwa kozłem ofiarnym, skupiającym na sobie całą agresję zbiorowości.
Autor zakazuje wystawiania sztuki na terytorium Federacji Rosyjskiej, z wyjątkiem tych rosyjskich teatrów, które publicznie sprzeciwiają się polityce Władimira Putina.
Sztuka została opublikowana w antologii Współczesna dramaturgia ukraińska. Od A do Ja (wyd. ADiT, Warszawa 2018).