Sukces zagraniczny komedii egzystencjalnej Luigi Lunariego rozpoczyna się w roku 1994, kiedy zostaje przetłumaczona na język francuski i, zatytułowana Fausse adresse (Błędny adres), wystawiona na Festiwalu w Awinionie przez Kompanię Teatralną Pierre'a Santiniego.
W tym samym roku zostaje wystawiona w Paryżu w Théâtre La Bruyère, gdzie grana jest 159 razy, potem odbywa tournèe po innych miastach Francji. Opublikowana w języku francuskim w czasopiśmie "Avant-Scène" (luty 1995) i angielskim w "Plays International" (wrzesień 1994). Przetłumaczona na dwadzieścia pięć języków i wydana także w języku hiszpańskim (czasopismo "Ade"), rosyjskim (czasopismo "Teatr"), portugalskim, chorwackim, bułgarskim, greckim; została też opublikowana w Ameryce Północnej przez "Blizzard Co".
Jest wystawiana z wielkim powodzeniem w całej prawie Europie (Francja, Wielka Brytania, Niemcy, Hiszpania, Portugalia, Holandia, Belgia, Szwajcaria, Finlandia, Estonia, Republika Czeska, Słowacja, Rosja, Bułgaria, Grecja) i na świecie (Turcja, Kanada, USA, Meksyk, Kolumbia, Argentyna).
treść
Trzej mężczyźni: Przemysłowiec, Kapitan armii i Profesor filozofii znaleźli się w tym samym miejscu z trzech różnych powodów. Przemysłowiec umówiony jest na miłosną schadzkę, Kapitan ma negocjować zakup materiałów wojennych, Profesor przyszedł odebrać korektę swojej książki od wydawcy. Ale właściwie co to za miejsce? Hotel, biznes klub czy wydawnictwo? To możliwe, że wszyscy trzej dostali błędny adres? Sytuacja jest dziwna, a niepokój egzystencjalny narasta, zwłaszcza że ogłoszono alarm o skażeniu powietrza, w związku z czym nie wolno opuścić pomieszczenia.
W nocy, którą zmuszeni są spędzić razem, wszyscy troje zaczynają podejrzewać, że pokój ten może być przedsionkiem śmierci, a oni prawdopodobnie są już martwi i czekają na Sąd Ostateczny. Każdy z nich reaguje na tę perspektywę inaczej, zgodnie ze swoim charakterem. Przemysłowiec jest przestraszony, Kapitan nie widzi w tej sytuacji nic tajemniczego i pozostaje obojętny, a Profesor używa całej swojej zdolności rozumowania logicznego, aby objaśnić zjawisko jako fakt logiczny i naturalny. Wszystko to razem tworzy humorystyczny, lecz skłaniający do refleksji dialog skupiony na tematach najistotniejszych: tajemnicy życia i śmierci, losu, przeznaczenia i wolnej woli, wiary w Boga i ateizmu.
Niespodziewanie do pokoju wchodzi Kobieta Sprzątająca i mówi rzeczy tak dwuznaczne, że dla całej trójki staje się kolejną wielką zagadką. Czy ta kobieta naprawdę jest sprzątaczką, a może kimś innym? Kiedy wychodzi, nie wyjawiając tajemnicy, dźwięk syreny obwieszcza odwołanie alarmu. Panowie szykują się do opuszczenia pokoju, ale czeka ich jeszcze zaskakujące zakończenie...
Pierwsza publikacja: wydawnictwo BUR - Rizzoli, Mediolan 1994