Postaci: X; Czarna dziura; Wilk; Chór drwali; Czerony Kapturek; Babcia; Chłopiec; Mama; Farmacja
Przewrotna gra z postaciami Fausta i Czerwonego Kapturka. Czarna Dziura jest dla X Bogiem i kreśli jego drogę, ustanawia wrogów, nadaje imię, uczy pierwszych słów, a w końcu porzuca, zostawiając z proroctwem nieśmiertelności i ostrzeżeniem "niszcząc nie myśl o karze, lecz o przyjemności". X zamienia się w Wilka. Potem pojawiają się postaci z Czerwonego Kapturka, a cała sztuka jest jakby epilogiem znanej baśni. Babcia powraca z grobu i oświecona artykułami z "Przekroju" głosi tezę, że nie ma moralności, podziału na dobro i zło, jaki obowiązywał w jej świecie – wszystkim żądzą geny, a niektórzy mają gen agresji. Wilk wraca po odbyciu kary śmierci na miejsce zbrodni. Okazuje się, że wszystko rozgrywa się w jego brzuchu, a on sam jest metaforą zguby, do której prowadzą mamidła tego świata. Wilk jest miłością wzgardzoną, niedoskonałą – Mefistofelesem? To on aranżuje spotkanie Czerwonego Kapturka z Chłopcem, podczas którego Kapturek uwodzi chłopca. Ich uczucie jest niewinne, ale ktoś wyrządza im krzywdę, robiąc potajemnie zdjęcie. Innego Czerwonego Kapturka krzywdzi pralka, która kurczy ubrania, przez co dziewczyna wpada w anoreksję. Zamiast Szatana występują tutaj Drwale, którzy parafrazują faustowską piosenkę. Pod koniec sztuki powracamy do spotkania Czarnej Dziury z Wilkiem – Wilk ma sposobność zmiany zakończenia znanej bajki, ale czy wystarczy mu moralnej siły, by zwalczyć determinizm i wszechwiedzę Czarnej Dziury?
Robert Jarosz interpretuje baśń w duchu Bruno Bettelheima, traktując ją jako historię o dojrzewaniu i przedwczesnym pobudzeniu seksualnym. To także opowieść o ludzkiej obojętności (reprezentują ją Drwale) wobec przemocy, agresji i nieszczęścia innego. Co ciekawe, w interpretacji Jarosza nie ma Myśliwego – a więc siły, która mogłaby ocalić Czerwonego Kapturka przed zgubą. Ocalać może jedynie dobro, które wciela się w niepozorne postaci i sytuacje dnia codziennego.
Nagroda główna w Konkursie na Sztukę Teatralną dla Dzieci i Młodzieży organizowanego przez Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu w roku 2011.
Prapremiera we wrześniu 2012 w Teatrze Dzieci Zagłębia im. Jana Dormana w Będzinie. Ostatnio w Opolskim Teatrze Lalki i Aktora odbyło się czytanie sztuki w reż. Waldemara Raźniaka, wcześniej ten sam reżyser przeczytał tekst w Teatrze Polskim w Poznaniu (2011).