Na początku wszystkie postacie są na scenie, rozproszone po różnych pomieszczeniach wielkiej willi za miastem: właśnie skończył się wywiad ze znanym bisnesmenem, Maksem. Maks siedzi i pieści psa, jego żona Joanna, syn Bastek, córka Olguszka i dziennikarka Iza siedzą przy stole;
-Iza zajada ciastka (z najlepszej cukierni w mieście),
-fotograf Grzegorz pstryka ostatnie zdjęcia (ściany).
-Elżbieta, była żona Maksa i Momek, jego szofer i przyjaciel, siedzą na kanapie.
-Radek, niepokojący mężczyzna, siedzi na podłodze.
-Babcia, mama Maksa, stoi za drzwiami do kuchni,
-etatowa dziwka Maksa Kamila w łazience,
-zaprzyjaźniony policjant dzielnicowy Wawrzak wygląda przez okno,
-Damian, prawa ręka Maksa, ubiera się.
Momek ma odwieźć do miasta Izę i Grzegorza jaguarem, samochodem, którego Maks nigdy nikomu nie pozwala prowadzić. I chyba w tej chwili pełnej oczekiwania, aż Momek podjedzie samochodem pod dom (leje jak z cebra), czyli prawie od początku, sytuacja przestaje być realno-obiektywna: uczestniczymy w ciągu myślowym Maksa (o czym dowiadujemy się jednak dopiero pod koniec sztuki).
Akcja
Momek wylatuje w powietrze (wraca jednak na scenę i komentuje od czasu do czasu, kiedy o nim mowa); Maks czuje się zagrożony; nieustanne telefony od niejakiego Radka (Maks go nie zna) doprowadzają go do szału. Na ważne spotkanie biznesowe wysyła Damiana (ten wątek wraca co pewien czas). Ze względu na bezpieczeństwo własne i rodziny, każe podglądać wszystkich domowników kamerą video; akcję nadzoruje Damian. Okazuje się, że każdy coś ukrywa (sceny akcentują zdania jak w artykule o szczęśliwym życiu rodzinnym, wypowiadane przez Izę, dziennikarkę): żona zatrudnia Radka, by zlikwidował Maksa; córka ulega namowom Radka i wstępuje do sekty; syn zakochuje się w nim; dziwka przyznaje Radkowi, że nienawidzi Maksa (a wydawało się, że przepada za nim). Maks rozprawia się ze wszystkimi i w rezultacie zostaje sam (z psem): syn popełnia samobójstwo (z powodu Radka), żona podpisuje jakieś papiery i zostaje zabita (przez Radka), córka przepada bez wieści, dziwka odchodzi. Firma Maksa bankrutuje.
Okazuje się, że Radka przysłała do Maksa Elżbieta, jego była żona. Zrobiła to w dobrej wierze, chcąc pomóc Radkowi znaleźć dobrze płatną pracę. Radek przytwierdza do psa ładunek wybuchowy, poczym przedstawia się Izie, dziennikarce, jako morderca; umawiają się na wywiad. Następuje wybuch.
Ostatnia scena przedstawia Maksa z psem, żonę, córkę, syna, dziennikarkę i fotografa czekających przy drzwiach na Momka, który miał problemy z zapaleniem jaguara. Nic się nie stało. Zjawia się Radek i zostaje odesłany do biura, gdzie asystentka umówi go na spotkanie. Jurek wyśmiewa w tej sztuce m.in.:
ˇ manipulacje dziennikarskie, które z jednej strony polegają na podawaniu za prawdziwe "spreparowanych wizerunków znanych ludzi", z drugiej zadziwiająco obiektywnie mówią o zbrodni (umawianie się na wywiad z mordercą);
ˇ pogoń kobiet za pięknem (po licznych operacjach plastycznych Joanna budzi wstręt w Maksie i ginie z rąk chirurga, za którego podaje się Radek);
ˇ wątłe więzi przyjaźni (choć Maks wspomina przyjaźń z Momkiem, kiedy jeszcze razem byli Tirowcami, to teraz, jako jego pracodawca, czuje się lepszy (nie ma nic przeciwko romansowi Momka z Joanną);
ˇ miłość jako towar (Maks płaci za usługi Kamili i jest z nią szczęśliwy);
ˇ miłość uwarunkowaną: (Bastek, jego syn, zakochuje się w Radku dlatego, że Radek przejawia skłonności homoseksualne, no i jest atrakcyjny).
Paweł Jurek jest prześmiewcą tzw. współczesnej rzeczywistości, którą objawia nam w postaci przekłamanej, spreparowanej przez media. Tworzy bohatera, który uczestniczy w tej rzeczywistości za pośrednictwem fikcyjnego wyobrażenia o sobie. Zatracił poczucie tożsamości wraz z zagładą kultury opartej na wartościach.
Czekamy na odważne teatry, które wbrew diagnozy autora "Pokolenia Porno" -wierzymy, że istnieją.
 |  |