Trzej nastolatkowie - dwóch chłopaków i dziewczyna, pasjonaci piłki nożnej, grają w piłkę pod blokiem. Towarzyszą im dwaj @trenerzy. Nie wiemy jednak, czy trenerzy istnieją naprawdę, czy tylko w ich fantazjach lub świecie wirtualnym. Dzieciaki ożywiają w wyobraźni znanego piłkarza Zlatana Ibrahimovica, swojego idola, którego upór podziwiają. Bramki strzelane „z czuba” są dla bohaterów niedoścignionym wzorem. @Trenerzy uczą chłopców, że przeciwnicy są jak cała drużyna Zlatanów i jak ważne jest współdziałanie. Kolejne etapy meczu, które śledzimy, mówią wiele także o marzeniach i ambicjach młodych ludzi.
Wreszcie chłopcy spotykają Zlatana Ibrahimovica. Czy jest to prawdziwy Zlatan? Może to kolejny wytwór wyobraźni albo po prostu „ktoś” podobny do piłkarza, chce pograć w piłkę. Jedno jest pewne, że robi to z pasją i radością, ciesząc się ze zwyczajnej gry pod blokiem. I dokładnie o to chodzi, aby to, co robimy, sprawiało nam radość.
Nic w tej sztuce nie jest oczywiste. Nie wiemy, co jeszcze jest rzeczywistością, a co fantazją. Świat wyobraźni przenika się z rzeczywistym. Sztuka porusza problemy współpracy w grupie, rywalizacji oraz rezygnacji z jednostkowego sukcesu i spełniania marzeń. Mówi o szacunku dla przeciwników, nie tylko na boisku. Podczas kolejnych scen na plan pierwszy wysuwa się refleksja, że nie tylko sport, ale i samo życie łączą określone zasady, nie zawsze jasne i oczywiste.
Z czuba można wystawiać w każdej przestrzeni. Inscenizacja nie jest ograniczona tylko do sceny teatralnej. Opowiadaną historię da się przedstawić wszędzie: na otwartej przestrzeni, boisku, w klasie, a także w Internecie.