Kolejna sztuka Normana Locka (po Gość w dom...), której akcja rozgrywa się w zamkniętej przestrzeni domu bez wyjścia. Robert i Paulina – małżeństwo z wieloletnim stażem – są świadkami końca. Oto w ich obecności świat, który znali do tej pory, zapada się pod ziemię – tonie. Walą się okoliczne domy, pękają ściany, ale Paulina chce żyć tak jak do tej pory – dom ma być czysty, zadbany, posiłki na czas. Robert jest przerażony, Paulina nie zauważa niebezpieczeństwa, ale jak tylko pojawi się szukająca ocalenia kobieta, wyzwie ją od kurew i z uporem będzie wypominać mężowi kochankę, którą on rzekomo ukrywa przed nią od lat. Robert stara się widzieć w tym, co się dzieje, jakiś sens. Czy może nim być miłość? Za Almą, 20-letnią tancerką z klubu nocnego, nagle przez szparę w rozpadającej się ścianie wpada Oskar – tajemniczy hydraulik, który niczym Noe wie jak zbudować Arkę i uratować ludzkość. Oboje stają się katalizatorami zmian. Może więc małżeństwo Roberta i Pauliny przetrwa koniec świata?
Autor nazwał swoją sztukę komedią. Ale to komedia w stylu Pintera, Ionesco, Mrożka. Komedia katastrofy, która miała swoje sceniczne czytanie w Nowym Jorku w 1996. Jest więc szansa na światową prapremierę w Polsce, która potrzebuje ocalenia z nieustających kataklizmów politycznych młodego, niesprawnego kapitalizmu...